Από την Μαριάντζελα Ψωμαδέλλη
Επιστρέψαμε δυναμικά και φέτος στις θεατρικές μας εξορμήσεις με σκοπό να σας ενημερώνουμε για τα σπουδαιότερα θεατρικά δρώμενα της Αθήνας διευρύνοντας την πολιτιστική σας ατζέντα. Ο δρόμος μας έβγαλε στην περιοχή του Ψυρρή για να παρακολουθήσουμε μια παράσταση που έκανε πρεμιέρα μόλις πριν μερικές μέρες. Ο λόγος για το «Αράφ», το ολοκαίνουριο θεατρικό έργο του σπουδαίου Γιάννη Τσίρου που ανεβαίνει στο θέατρο Αποθήκη σε σκηνοθεσία του αγαπημένου μας Γιώργου Παλούμπη με τρεις εξαιρετικούς ηθοποιούς.
Το έργο πραγματεύεται την ιστορία ενός σκύλου που σώθηκε από βέβαιο πνιγμό στη θάλασσα από δυο ανθρώπους(ένα ξενοδόχο και έναν κηπουρό) που βρέθηκαν τυχαία στο σημείο ψαρεύοντας. Μια κτηνίατρος αναλαμβάνει την περίθαλψη του αδέσποτου σκύλου στη στεριά. Πού θα καταλήξει ο σκύλος, τώρα που σιγά σιγά αναρρώνει; Κάπου εκεί ξεκινά η ιστορία του «Αράφ» που γίνεται μήλον της έριδος και αναστατώνει τις ζωές των τριών ηρώων.
Πρόκειται για μια σύγχρονη ιστορία, με ηθικά διλήμματα, συγκρούσεις και ερωτήματα που πρέπει κάποτε να απαντηθούν και έχουν στόχο να ενεργοποιήσουν το θεατή. Με ανθρώπους ή σκύλους που ψάχνουν φάρους σε ακτές και μία θάλασσα ελεύθερη να τους ταξιδέψει. Ένας ξενοδόχος, ένας κηπουρός και μία κτηνίατρος, στέκονται απέναντι, ενώ είναι μαζί. Στην ίδια γη. Είναι αντιμέτωποι με μία κοινωνία που υποκρίνεται και απαιτεί διαρκώς, χωρίς καμία επίγνωση της ενοχής της.
Το νέο έργο του Γιάννη Τσίρου είναι ένα πολυδιάστατο κείμενο, μια αλληγορία που βάζει τον «άνθρωπο» στο μικροσκόπιο και κατά προέκταση τις διαφορετικές ανθρώπινες νοοτροπίες και θέσεις θίγοντας θέματα προσωπικής και κοινωνικής ηθικής. Στην ουσία όμως, ο «Αράφ» αγγίζει θέματα που συμβαίνουν στη χώρα μας και πέρα από αυτή. Τα αγγίζει εύστοχα, με το γάντι, σε αφυπνίζει, σε κάνει να προβληματιστείς, να φύγεις από τη νοοτροπία της κριτικής του καναπέ και να πάρεις θέση. Να ανακαλύψεις την αλήθεια σου μέσα από την οπτική των ηρώων και να γνωρίσεις έτσι λίγο καλύτερα τον εαυτό σου. Από έναν τέτοιο σπουδαίο συγγραφέα, δεν περιμέναμε τίποτα λιγότερο!
Στο σκηνοθετικό τιμόνι της παράστασης βρίσκεται ο Γιώργος Παλούμπης που συνεργάζεται για τρίτη φορά με το Γιάννη Τσίρο, με τη χημεία στη μεταξύ τους συνεργασία να είναι πια αδιαμφισβήτητη. Ο έμπειρος σκηνοθέτης κατανόησε πλήρως την πολυδιάστατη φύση του κειμένου και έστησε μια παράσταση αναδεικνύοντας στο μέγιστο βαθμό τις διαφορετικές οπτικές των ηρώων. Έδωσε την ελευθερία στους ηθοποιούς του να προσεγγίσουν σφαιρικά τους ήρωές τους, αποφεύγοντας μια επιδερμική επαφή με την αλήθεια των πρωταγωνιστών που θα φάνταζε ψεύτικη στα μάτια του κοινού. Αντιθέτως, έφτιαξε μια παράσταση ουσίας, με κλιμακωτές εντάσεις που μας κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον και μας προβλημάτισε παραγωγικά.
Τους τρεις ήρωες ερμηνεύουν επί σκηνής η Ράνια Σχίζα, ο Ιωσήφ Πολυζωίδης και ο Φώτης Λαζάρου. Η Ράνια Σχίζα στο ρόλο της κτηνιάτρου είναι πραγματικά μια αποκάλυψη. Ένα ρεσιτάλ υποκριτικής επί σκηνής που δεν έχει τίποτα περιττό. Η ερμηνεία της ηθοποιού είχε μέτρο και αν και η ηρωίδα της έχει τις περισσότερες διακυμάνσεις και εσωτερικές συγκρούσεις ανάμεσα στο νόμο και την ηθική, οι εντάσεις της και τα ξεσπάσματά της ήταν δουλεμένα και στην παραμικρή λεπτομέρεια. Μας εντυπωσίασε με την απλότητα και το μεγαλείο της υποκριτικής της δεινότητας. Πολλά μπράβο!
Ο Ιωσήφ Πολυζωίδης στο ρόλο του ξενοδόχου είναι η ήρεμη δύναμη του έργου. Η φωνή της λογικής και του νόμου που προστατεύει τον πολίτη όταν η ιδιοτέλεια κάνει την ευαισθησία μας να πάει περίπατο. Μπορεί το τσαλάκωμά του και η αλήθεια του επί σκηνής να αργεί να ξεδιπλωθεί αλλά όταν συμβαίνει αυτό, η ερμηνεία του γίνεται σαρωτική.
Εξαιρετικός και ο Φώτης Λαζάρου στο ρόλο του κηπουρού, τον κυνικότερο από τους τρεις ήρωες που από την πρώτη στιγμή αποκαλύπτει τη θέση και τα συμφέροντά του. Ένας άνθρωπος ωμός, φοβικός, λιγότερο μορφωμένος από τους άλλους δύο που αποδεικνύει όμως στα σημεία την κρυμμένη ευαισθησία του ήρωά του. Η ερμηνεία του είχε αδιαμφισβήτητα αμεσότητα και μια αφοπλιστική ειλικρίνεια που δεν μπορεί να σε αφήσει αδιάφορο.
Άκρως λειτουργικό και εντυπωσιακό βρήκαμε το σκηνικό που επιμελήθηκε για την παράσταση η Νατάσσα Παπαστεργίου ενώ και οι φωτισμοί του Βασίλη Κλωτσοτήρα σε συνδιασμό με τα μουσικά θέματα του Κώστα Νικολόπουλου βοήθησαν πολύ στη δημιουργία της απαιτούμενης ατμόσφαιρας.
Το «Αράφ» είναι μια παράσταση που θα σας αφυπνίσει και θα σας φέρει αντιμέτωπους μ’ένα καίριο ζήτημα της χώρας μας. Είναι στο χέρι σας να το δείτε κατά πρόσωπο ή να κλείσετε τα μάτια. Μια παράσταση διαμάντι που αξίζει το χρόνο, τα χρήματα και την προσοχή σας. Σας την προτείνω!
Καλή σας θέαση!
