Από την Μαριάντζελα Ψωμαδέλλη
“Η ζωή είναι ωραία” είπε κάποτε ο Ρομπέρτο Μπενίνι. Μπορεί να γίνει όμως και εντελώς “Φακντ Απ”, αν ανήκεις στη γενιά Ζ και βλέπεις με μάτια ορθάνοιχτα τί ακριβώς συμβαίνει γύρω μας. Μια παράσταση- ωδή στην ενσυναίσθηση παρακολουθήσαμε πριν λίγες μέρες στο κέντρο της Αθήνας. Ο λόγος για το “Φακντ Απ”, το νέο έργο του Τάσου Ιορδανίδη που ανεβαίνει στο θέατρο Άλφα- Ληναίος- Φωτίου σε σκηνοθεσία της Θάλειας Ματίκα σε μια απόπειρα “συνομιλίας” με εφήβους κάθε ηλικίας.
Μετά το άκρως επιτυχημένο “Θέλω να σου κρατάω το χέρι” ο Τάσος Ιορδανίδης επιστρέφει συγγραφικά συστήνοντάς μας το νέο θεατρικό του έργο που θίγει το ευαίσθητο ζήτημα των ψυχικών νοσημάτων. Οι ήρωές μας είναι δυο έφηβοι, ένα κορίτσι και ένα αγόρι που νοσηλεύονται (με διαφορετική πάθηση ο καθένας) σε μια κλινική αντιμετώπισης ψυχικών νοσημάτων παλεύοντας καθημερινά με τα σκοτάδια, τους φόβους και τις ανασφάλειές τους. Δυο νέοι που προσπαθούν να ακουστούν σ’έναν κόσμο που δεν τους ακούει. Στην προσπάθεια τους, θα φτιάξουν μία δική τους πραγματικότητα μ’ έναν ολότελα δικό τους κώδικα επικοινωνίας. Για το τώρα και για το μετά και για να γιατρέψουν στην ουσία αυτά που τους πονάνε. Έτσι, γεννιέται η ελπίδα πως μαζί ο “Κεφάλας” και το “Βλήμα”, μπορούν να ξεφύγουν απ´αυτή την κατάσταση. Αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα και οι κραυγές τους παλεύουν να δημιουργήσουν το νόημα της νέας ζωής που προσπαθούν να φτιάξουν. Θα τα καταφέρουν άραγε;
Ο Τάσος Ιορδανίδης προσεγγίζει συγγραφικά το θέμα των ψυχικών νοσημάτων με σοβαρότητα θίγοντας προβλήματα της σύγχρονης κοινωνίας που μέχρι πρότινος τείναμε να κρύβουμε κάτω από το χαλί. Το κείμενό του χτυπάει το καμπανάκι στους γονείς αλλά προβληματίζει και γενικότερα το θεατή για το πόσο χρόνο και χώρο δίνουμε στους ανθρώπους γύρω μας ν’ ακουστούν, να εκφραστούν και να πουν όσα τους βασανίζουν. Οι διάλογοί του είναι προσεκτικά δομημένοι και απόλυτα ταιριαστοί στη γλώσσα δυο νέων που γνωρίζονται τώρα ενώ οι μονόλογοι των ηρώων είναι πραγματικά γροθιά στο στομάχι.
Στο σκηνοθετικό τιμόνι της παράστασης βρίσκεται η υπέροχη Θάλεια Ματίκα που ανέδειξε τα μηνύματα του έργου, φώτισε τις αθέατες πλευρές των ηρώων και βοήθησε με τον τρόπο της οι δυο άπειροι θεατρικά (τηλεοπτικά τους έχουμε απολαύσει στη σειρά “Η Γη της Ελιάς) ηθοποιοί να αποδώσουν στο μέγιστο τους δυο κεντρικούς ήρωες. Η σκηνοθέτις έστησε ένα σύγχρονο θέαμα χτίζοντας αριστοτεχνικά τη σχέση των δυο ηρώων. Μπορεί το συγκινησιακό κομμάτι της παράστασης να είναι έντονο, σε καμιά περίπτωση όμως η Θάλεια Ματίκα δεν έπεσε στην παγίδα του μελό. Η προσέγγισή της είχε φρεσκάδα και μας άρεσε πολύ.
Στους δυο κεντρικούς ήρωες απολαύσαμε την Αφροδίτη Λιάντου και τον Διονύση Παπανδρέου. Οι δυο ηθοποιοί μας χάρισαν ερμηνείες γεμάτες αλήθεια και φως. Ειδικά, ο Διονύσης Παπανδρέου μας εντυπωσίασε με την άρτια υποκριτική του δεινότητα και τα πλούσια εκφραστικά μέσα με τα οποία προσέγγισε τον ήρωά του. Πολλά μπράβο!
Το λιτό σκηνικό που επιμελήθηκε για την παράσταση ο Κωνσταντίνος Σκουρλέτης ανταποκρίθηκε στη συνθήκη του έργου παραπέμποντας στον εγκλεισμό αλλά δεν μας εντυπωσίασε ενώ και τα κοστούμια της Ηλένιας Δουλαδήρη δεν μας φάνηκαν ιδανικά. Αντιθέτως, λατρέψαμε τη μουσική επιμέλεια της Αφροδίτης Λιάντου που μας έκανε να σιγοτραγουδάμε (από μέσα μας) σχεδόν σ’όλη την παράσταση ενώ βρήκαμε πολύ χρήσιμη και την παρουσία του video art που επιμελήθηκε ο Γιώργος Αποστολόπουλος αποφορτίζοντας τις σιωπές και το τεταμένο κλίμα στα κατάλληλα σημεία.
Στο σύνολό της, η παράσταση “Φακντ Απ” στο θέατρο Άλφα- Ληναίος- Φωτίου είναι μια προσεγμένη δουλειά που στόχο έχει να ευαισθητοποιήσει και να αφυπνίσει το κοινό και το κατορθώνει και με το παραπάνω. Μια παράσταση για εφήβους κάθε ηλικίας που αξίζει το χρόνο και την προσοχή σας.
Καλή σας θέαση!
