Πως μπορεί η υπέρτατη χαρά να διατηρήσει την δυναμική της από την στιγμή που την συνδέεις με την ισχυρότερη απώλεια της ζωής σου; Η συγγραφέας Κατερίνα Κουτουκάκη, στο βιβλίο της «Μοίρνα – Το κόκκινο γλυκό κρασί της μοίρας», που κυκλοφορεί από τον Εκδοτικό Οργανισμό Λιβάνη, καταπιάνεται με σοβαρά θέματα πίσω από μια αφήγηση που μέσα από τις πρώτες σελίδες πλημμυρίζει μουσική και αισιοδοξία.
Η αφήγηση ξεκινάει με την περιγραφή ενός ταξιδιού της Μοίρνας (από το Μοίρα + Νάμα, το κόκκινο γλυκό κρασί της μοίρας). Οι σκέψεις της εναλλάσσονται με τα γεγονότα καθώς στίχοι προϊδεάζουν, ενισχύουν την ιστορία και κάνουν πιο ομαλή την μετάβαση από το παρελθόν στο τώρα και το αντίθετο. Ένα φαινομενικά απλό ταξίδι που μας ταξιδεύει στην Ελλάδα ενώ με την σκέψη της αρχικά κάνει μια ιστορική αναδρομή σε σημαντικούς σταθμούς της ανθρωπότητας τριών γενιών χαρακτήρων, αληθινών, γνήσιων, πολυδιάστατων, με ενδιαφέρον, ψυχή και ιδιομορφίες που τους προσδίδουν ανάσα και δικαιολογία ύπαρξης. Η δε απώλειά τους στην πορεία πονάει τον αναγνώστη που βιώνει έντονα όλων των ειδών τα συναισθήματα ταυτόχρονα με τους χαρακτήρες που έχουν υπόσταση.
Η ιστορική αναδρομή της περιλαμβάνει σημαντικές στιγμές της ανθρωπότητας: εμφύλιος, κατοχή και φτάνει στο σήμερα κάνοντας σταδιακά λόγο για γεγονότα όπως τις απεργίες των αγροτών και τα μπλόκα τους, την οικονομική κρίση («η πόλη είχε αρχίσει να την πονά, όπου κι αν κοιτούσε»), τις επιπτώσεις της και καταπιάνεται με σημαντικά θέματα όπως η θέση της γυναίκας ανά τον χρόνο και τις περιόδους. Μέσα από την αναδρομή της ηρωίδας της ταξιδεύουμε μαζί στα πέρατα του κόσμου: Πακιστάν, Νότια Αφρική, Ακτή Ελεφαντοστού, Καμερούν, Αργεντινή, Ρώμη, Κωνσταντινούπολη, Σύρος.
Η ηρωίδα της είναι γενναία, κι ας μην το πιστεύει εκείνη. Τα γεγονότα θα την ταλαιπωρήσουν και η πίστη της θα δοκιμαστεί. Όταν ακούσει από χείλη που εμπιστεύεται το «Κάτι σου δίνει ο Θεός, κάτι σου παίρνει», θα το ενστερνιστεί, θα το κάνει δικό της και θα πορευθεί μια ζωή με αυτό, νιώθοντας τύψη για κάθε χαρά που ζει αλλά και φόβο για κάθε επόμενη. Πολλές φορές θα αρνηθεί την ευτυχία φοβούμενη την δοσοληψία που μπορεί να ακολουθήσει. Πόσο δύσκολο είναι να θεωρείς ότι ο Θεός είναι τιμωρός κάθε χαράς και κάθε προσωπικής ή οικογενειακής ευτυχίας και πόσο μπορεί αυτό να επηρεάσει όλη σου τη ζωή;
Μεγαλωμένη στα πλαίσια μιας ζεστής οικογένειας που τα μέλη της τα ενώνουν αόρατοι, άρρηκτοι δεσμοί. «Στριμωγμένες ζωές» τις αποκαλεί η συγγραφέας και η αφήγησή της στο αποδεικνύει μέχρι και την τελευταία της σελίδα. Όπως αναφέρει, δε μπορείς να ξεχωρίσεις που αρχίζει η ζωή του άλλου και που τελειώνει η δική σου. Καθώς το ταξίδι της ολοκληρώνεται οι σχέσεις των ανθρώπων δοκιμάζονται, ανεκπλήρωτοι έρωτες αναδεικνύονται, και άλλες σχέσεις μετατρέπονται και αλλοιώνονται. Η συγγραφέας καταφέρνει να αγγίξει τον αναγνώστη της με τις δυνατές περιγραφές αλλά και τους ισχυρούς της χαρακτήρες. Εκφράσεις όπως «Η καρδιά άμα ραγίσει, είναι χειρότερη κι από γυαλί», «Μαζί της δεν ήθελε να ζήσει μέτρια.. Μαζί της ήθελε να ζει «πολύ»!» και «Οι νόμοι, οι δημοκρατίες, τα κάστρα και οι συνειδήσεις είναι για να αλώνονται». Πόση δύναμη μπορεί να κρύβει ένα «Γιατί τελικά ήταν κρίμα…»! Πιστέψτε με, πολλή!
Εγγονή προσφύγων μικρασιατών δεύτερης γενιάς η Μοίρνα, ζει και θρέφεται από την αγάπη της οικογένειάς της, κάτι που δεν θα της λείψει παρά το μεγάλο κενό που θα νιώσει σε κάποιο σημείο της ζωής της. Τότε που η ψυχική της δύναμη γίνεται ένα με την ματιά της που «ακουμπάει» στα πλακάκια και οι αναμνήσεις έρχονται για να την κρατήσουν γερή. Ο λόγος που πάρθηκαν οι αποφάσεις της μετά από τη συγκεκριμένη δοκιμασία, θα σας συγκινήσει.
Αναφορές στις συνήθειες των μικρασιατών όπως το γυάλισμα των κρυστάλλων στο φωτιστικό, το γύρισμα του καφέ και το διάβασμα του φλιτζανιού, η αναφορά στο σχολαρχείο, τον μπακλαβά αλλά και σοφές συμβουλές του παππού δίνουν έναν αέρα πολίτικο, μαγεμένο γεμάτο συναίσθημα, πολιτισμό, πίστη στα Θεία (δυό θαύματα θα σας συγκλονίσουν -στις πρώτες και τελευταίες σελίδες του-) και τονίζει το δέσιμο των γενεών του βιβλίου. Ζωντανές εικόνες, χαρακτήρες που δρουν και άλλοι που όπως τους περιγράφει «ήταν σαν να έπαιζαν σε έργο χωρίς ήχο. Και χωρίς χρώμα…».
Συμβουλεύοντας τον αναγνώστη, θα χρησιμοποιούσα τα λόγια της Κατερίνας Κουτουκάκη: «Βλέπε, άκου, ανάσαινε, μάθαινε, νιώσε!»… Ζήσε την κάθε λέξη, την κάθε πρόταση, την κάθε στιγμή του βιβλίου γιατί αξίζει να πραγματοποιήσεις αυτό το μουσικό ταξίδι.
Διαβάστε επίσης:
Μοίρνα – Το Κόκκινο Γλυκό Κρασί Της Μοίρας
Μοίρνα, το κόκκινο γλυκό κρασί της μοίρας – Βιβλιοπαρουσίαση στο «Αθηναίων Πολιτεία»
