Η συγγραφέας Ελένη Βεζύρογλου μας μιλάει για το βιβλίο της που κυκλοφορεί από τις Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή με τον τίτλο «Τα Πέπλα της Κόλασης»
Κυρία Βεζύρογλου, σε τι αναφέρεται το βιβλίο σας και τι μηνύματα θέλετε να περάσετε στους αναγνώστες σας;
Το βιβλίο πραγματεύεται τις ανθρώπινες σχέσεις που δομούνται από τα ισχυρά συναισθήματα του έρωτα και της αγάπης, ή προκύπτουν στην διάρκεια του οδοιπορικού των ανθρώπων προς την αναζήτηση της ευτυχίας.
Οι σχέσεις αυτές, περασμένες μες απ’ το φίλτρο της συνείδησης των ηρώων και των κοινωνικών τους προβληματισμών, γεννούν ακραίες ή ασυνήθιστες φόρμες συμπεριφορών, που εκπλήσσουν, αλλά δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ουτοπικές, μιας και βασίζονται σε αληθινά γεγονότα. Το μυστήριο που περιβάλλει αυτά τα γεγονότα, δίνει το έναυσμα, ώστε το ιστόρημα να πραγματευτεί και την θέση του μεταφυσικού στη ζωή μας. Μέσα απ’ τα παράξενα κι ανερμήνευτα συμβάντα που ιστορούνται, αναδύεται κι ο προβληματισμός “κατά πόσον μεταφυσικοί παράγοντες, μακριά απ’ τα γήινα και τα ορατά, μπορούν να επηρεάσουν το θέμα των σχέσεων”.
Ίσως στην σύγχρονη κοινωνία όπου η επανάσταση την πληροφορικής έχει διαμορφώσει την στάση της, ο προβληματισμός να φαντάζει άκαιρος, κι όμως, είναι πολύ επίκαιρος, αν σκεφτούμε το πλήθος των επαγγελματιών της “πρόγνωσης του μέλλοντος” που προβάλλονται με την διαφήμιση από τον τύπο και την τηλεόραση, ή την μεγάλη απήχηση που έχουν σχετικές εκπομπές και έρευνες.
Το βιβλίο μπαίνει προσεκτικά στο πεδίο του “άγνωστου” και καταθέτει άποψη, μέσα από τις περιπέτειες των ηρώων.
Μιλήστε μας για την υπόθεση του βιβλίου σας.
Ο Στράτος κι η Λητώ είναι ένα σύγχρονο ζευγάρι, που αγαπιέται αδιαμφισβήτητα. Αναζητούν την μυστηριώδη κληρονόμο ενός σπιτιού, και στην διάρκεια των αναζητήσεών τους, εγκλωβίζονται σε μια δίνη περίεργων γεγονότων. Προσπαθώντας να ισορροπήσουν ανάμεσά τους, βιώνουν μιαν ατμόσφαιρα μυστηρίου, που την έχουν δημιουργήσει τραγικοί θάνατοι σε παράξενα ατυχήματα, κλειστά στόματα απρόθυμα να δώσουν εξηγήσεις, κι η αινιγματική φυσιογνωμία μιας γυναίκας που την αποκαλούν “μάγισσα”.
Η απόγονος και κληρονόμος αυτής της γυναίκας, θα σταθεί μοιραία για την σχέση τους. Ο έρωτας που δένει τον Στράτο και την Λητώ, δέχεται την ισχυρότερη πρόκληση κι η αγάπη τους δοκιμάζεται. Θα μπορούσε ο έρωτας να φτάσει στη θυσία; Θα μπορούσε η αγάπη ν’ αγγίξει και να ξεπεράσει τα όρια της αυταπάρνησης; Ερωτήματα, που αναζητούν απαντήσεις μέσα στην γοητευτική πλοκή του βιβλίου.
Πως εμπνευστήκατε την ιστορία και ποιο μήνυμα θέλετε να περάσετε στους αναγνώστες σας;
Η ιστορία βασίζεται σε αναφορές των κατοίκων μιας πόλης της Ελληνικής επαρχίας, για ένα υπαρκτό πρόσωπο, μια μυστηριώδη γυναίκα που έζησε στον τόπο τους πριν εκατό περίπου χρόνια, κι ισχυρίζονται πως ήταν μάγισσα.
Τα μηνύματα του βιβλίου ξεπηδούν ανάμεσα από τις γραμμές των λέξεων και απορρέουν από τους διαλόγους των ηρώων. «…η αγάπη είναι μια αλήθεια, μόνο όταν μπορεί ν’ αγγίξει το Θείο και να λειτουργήσει υπερβατικά, φτάνοντας στο έσχατο σημείο, να θέτεις τις ανάγκες του αγαπημένου προσώπου, πάνω από τις δικές σου».
«…τις επιλογές μας τις ορίζουμε απόλυτα και είμαστε οι μόνοι υπεύθυνοι γι αυτές». Κι είναι δύσκολο να γυρίσουμε πίσω ή ν’ αλλάξουμε πορεία όταν χαθούμε, γιατί «…ο άνθρωπος αναγνωρίζει τα λάθη του αφού τα πράξει και μετά».
Πόσο διάστημα κάνατε να το γράψετε και πως επηρέασε αυτό την καθημερινότητά σας;
“Τα πέπλα της Κόλασης” χρειάστηκαν δεκαοχτώ μήνες, από τους οποίους οι τρεις, ίσως λίγο παραπάνω, ήταν έρευνα.
Η καθημερινότητά μου είναι μια αδιάκοπη πορεία, με το ένα πόδι στον πραγματικό κόσμο, και το άλλο, στον προσωπικό, ονειρικό δρόμο των ιστοριών μου. Η συγγραφή είναι μια εσωτερική ανάγκη, μια απαραίτητη διεργασία για να μπορώ να κρατώ τις ισορροπίες μου, κάτι σαν ένα αόρατο δοιάκι μέσα μου, που ορίζει τον τρόπο που πορεύομαι.
Οι χαρακτήρες σας ζουν ακόμα μετά το κλείσιμο των σελίδων του βιβλίου; Τους σκέφτεστε; Πιστεύετε ότι συνεχίζουν να ζουν στη σκέψη των αναγνωστών σας;
Γράφοντας την λέξη “τέλος” και κλείνοντας τον υπολογιστή, έχω ήδη αποχαιρετήσει τους χαρακτήρες μου. Χωρίζουμε σαν καλοί σύντροφοι, που πρόσφεραν ο καθένας από τη μεριά του ό,τι είχε να προσφέρει. Εγώ τους διαμόρφωσα, τους σμίλεψα, τους ανέδειξα, κι εκείνοι με βοήθησαν με τις ενέργειές τους, να στείλω τα μηνύματά μου και να εκφράσω την άποψή μου.
Πιστεύω όμως, πως είναι πολύ διαφορετικά από την πλευρά των αναγνωστών. Στην σκιαγράφηση και την απόδοση των χαρακτήρων, μπορεί να αναγνωρίσουν στοιχεία της προσωπικότητάς τους και να ταυτιστούν, σε μία σχέση που όχι μόνο δεν σταματά με το κλείσιμο των σελίδων του βιβλίου, αλλά οριοθετεί και συμπεριφορές. Μπορεί επίσης πίσω από την δράση των ηρώων να ανακαλύψουν γεγονότα συμπτωματικά με την δική τους ζωή και να επηρεαστούν, υιοθετώντας μια καινούργια στάση ζωής.
Ένας συγγραφέας σταματάει ποτέ να γράφει ή να δουλεύει στο μυαλό του την υπόθεση μιας επόμενης ιστορίας που έχει να εξιστορήσει;
Όσο δύσκολο είναι να χωρίσει το νερό από το λάδι, άλλο τόσο ανέφικτο είναι, να πάψει το μυαλό ενός συγγραφέα να δουλεύει πάνω σε υποθέσεις επόμενων ιστοριών. Αυτός είναι κι ο λόγος, που, όπως έχω αναφέρει, αποχαιρετώ τόσο γρήγορα τους χαρακτήρες μου με το τέλος της συγγραφής ενός μυθιστορήματος. Η καινούργια υπόθεση περιμένει ανυπόμονα τη σειρά της, με τους νέους ήρωες να εισβάλλουν κυριολεκτικά στη ζωή μου και να αναζητούν πρόσωπο.
Το μυαλό είναι σε μια αέναη δημιουργική κίνηση. Έχει τύχει να ξυπνήσω μέσα στη νύχτα, για να σημειώσω κάτι που σκέφτηκα στον ύπνο μου. Όσο κι αν ακούγεται περίεργο ή ακραίο, είμαι σίγουρη πως θα το έχουν βιώσει πολλοί συγγραφείς.
Σήμερα διαβάζουμε σε ψηφιακή μορφή βιβλία ενώ έχουμε καταφέρει ακόμα να διατηρούμε την έντυπη μορφή τους. Σε τι μορφή προτιμάτε εσείς να διαβάζετε τα βιβλία; Είστε υπέρ της εξέλιξης;
Υπάρχουν πλεονεκτήματα αλλά και μειονεκτήματα, όσον αφορά τη σχέση ανάμεσα στο βιβλίο ψηφιακής μορφής και στο παραδοσιακό έντυπο. Λίγο πολύ, όλοι, σαν αναγνώστες ή συγγραφείς, τα γνωρίζουμε και υπάρχουν στις δύο πλευρές, υποστηρικτές και πολέμιοι.
Σαφώς και είμαι υπέρ της εξέλιξης, είναι νόμος της φύσης άλλωστε. Όταν όμως πρόκειται για τα βιβλία που διαβάζω, τα προτιμώ στην έντυπη μορφή τους. Μου προσφέρουν όλες εκείνες τις μικρές αλλά σημαντικές χαρές, που θυμάμαι από τα παιδικά μου ακόμη χρόνια, τότε που έγινε η γνωριμία μου μαζί τους… που τα κράτησα για πρώτη φορά στα χέρια μου κι ένοιωσα την υφή και την μυρωδιά του χαρτιού καθώς τα ξεφύλλισα. Θυμάμαι τη λαχτάρα μου να πάρω το επόμενο, το περίμενε μια θέση, πρώτα στην καρδιά μου κι ύστερα στη μικρή αυτοσχέδια βιβλιοθήκη μου. Εκείνα τα παλιά βιβλία, έχω τη χαρά να τα βλέπω ακόμη, έως σήμερα. Μπορώ να τα κρατήσω, να τα μυρίσω και να βουλιάξω σε αναμνήσεις.
Το έντυπο βιβλίο με τράβηξε στον μαγικό του κόσμο, σε μια σφιχτή αγκαλιά απ’ όπου δεν ξαναβγήκα ποτέ. Γεννήθηκε ανάμεσά μας ένας δυνατός έρωτας, που κρατάει αναλλοίωτος μέχρι σήμερα.
Τι θα ήταν το χτες, το σήμερα και το αύριο χωρίς βιβλία;
Θα ήταν ένα παρελθόν σκοτεινό, κι ακόμη πιο σκοτεινό το παρόν και το μέλλον. Θα ήταν ποτέ δυνατόν, να μεταλαμπαδευτεί η ανθρώπινη γνώση, με προφορικές διηγήσεις; Στη γραφή, στο βιβλίο, “πάτησε” κι εξελίχτηκε ο Πολιτισμός. Η ιστορία του βιβλίου ξεκίνησε σύγχρονα με την ανάγκη του ανθρώπου να εκφραστεί και να μεταδώσει τη γνώση που αποκόμιζε. Άρχισε με γραφή πάνω σε πήλινες πλάκες, συνέχισε σε πάπυρους, σε περγαμηνές, και κατέληξε σε χαρτί, τυπωμένο στη μορφή που το γνωρίζουμε. Η Ιστορία, η Επιστήμη, η Λογοτεχνία, το Θέατρο, η Τέχνη… όλα, οφείλουν την εξέλιξή τους, στο βιβλίο.
Μπορεί ένας συγγραφέας να αφυπνίσει το αναγνωστικό κοινό, να το κάνει να κινητοποιηθεί και εν τέλει να διαμορφώσει συμπεριφορές;
Αναμφίβολα και μπορεί, όποιο κι αν είναι το πεδίο του. Πολιτική, Οικονομία, Μυθιστοριογραφία, Ποίηση, Αρθρογραφία… Για παράδειγμα η Αμερικανίδα συγγραφέας και θαλάσσια βιολόγος Ρέιτσελ Κάρσον, που το βιβλίο της “Σιωπηλή άνοιξη” αποτέλεσε έργο-σταθμό στην ιστορία της οικολογίας. Με την συγγραφή των βιβλίων της, έθεσε την βάση του περιβαλλοντολογικού κινήματος.
Μπορείτε να σκεφτείτε τον εαυτό σας σε ένα παράλληλο σύμπαν όπου δεν ασχολείται καθόλου με τη συγγραφική διαδικασία;
Ένα σύμπαν απ’ όπου θα εκλείπει η συγγραφική διαδικασία, θα εκλείπουν κι έννοιες όπως Επικοινωνία, Μόρφωση, Άποψη, Πολιτισμός, Διαπαιδαγώγηση, Εξέλιξη, Πληροφόρηση… Καθόλου γοητευτική η προοπτική ενός τόσο ζοφερού κόσμου… Προτιμώ το παράλληλο σύμπαν που μπορεί να δημιουργήσει η Λογοτεχνία, αυτούς τους υπέροχους φανταστικούς κόσμους που μπορώ να πλανηθώ μέσα τους είτε σαν δημιουργός είτε σαν αναγνώστρια.
Ευχαριστούμε για την παραχώρηση της συνέντευξης και ευχόμαστε πάντα καλοτάξιδες δημιουργίες.
-συνέντευξη
Λυδία Ψαραδέλλη
