Κάρμεν Ρουγγέρη σε πρώτο πλάνο : Γυναίκα καριέρας και leader στο παιδικό θέατρo
“Πιστεύω πάρα πολύ στην θεατρική πράξη .
Σίγουρα τα παιδιά έχουν να κερδίσουν μέσα από το θέατρο.
Για να είναι ευτυχισμένα τα παιδιά μου έφτιαξα μία θεατρική ομάδα στην γειτονιά μου.
Μάζεψα 30 παιδιά όλων των ηλικιών και άρχισα να γράφω και να σκηνοθετώ…”
Κάρμεν Ρουγγέρη (ηθοποιός-σκηνοθέτης-συγγραφέας)
Το όνομα Κάρμεν Ρουγγέρη είναι άμεσα συνυφασμένο με πολύ προσεγμένες θεατρικές παραστάσεις γεμάτες γνώσεις και μηνύματα για τα παιδιά, και ακόμα με μυθικούς υπερήρωες πρίγκιπες, νεράιδες και μάγισσες, παραστάσεις με υπέροχα σκηνικά και κουστούμια, γεμάτες μουσική, τραγούδια και ακόμα με άξιους ηθοποιούς που τιμούν τον τόσο ευαίσθητο χώρο του Θεάτρου για παιδιά.
Είναι η Κάρμεν των παιδιών ,της γνώσης και των παραμυθιών όπως συνηθίζουν να την αποκαλούν οι μικροί αλλά και οι μεγάλοι θαυμαστές της που παρακολουθούν σταθερά το success story της στον χώρο της υποκριτικής και της τέχνης του Θεάτρου για παιδιά. Η Κάρμεν που δημιούργησε το παιδικό στέκι του Εθνικού Θεάτρου και αργότερα την παιδική σκηνή της Εθνικής Λυρικής σκηνής. Συγκριτικό της πλεονέκτημα αποτελεί το ανταγωνιστικό βιογραφικό της με εξιδεικευμένες σπουδές στην όπερα σε πανεπιστημιακό ίδρυμα του εξωτερικού. Σπουδές που της επιτρέπουν να μετατρέπει όπερες σε υπέροχα μουσικά παραμύθια δίνοντας έτσι την ευκαιρία στα παιδιά να έρθουν σε επαφή με αυτό το τόσο ενδιαφέρον θεατρικό είδος, που προσφέρει στα παιδιά ακούσματα κλασσικής μουσικής ,απαραίτητα για την καλλιέργεια του μουσικού τους αισθητηρίου. Συνοδοιπόροι στις παραστάσεις της η Χριστίνα Κουλουμπή –σκηνογράφος ενδυματολόγος, ο Πέτρος Γάλλιας-χορογράφος και υπεύθυνος φωτισμού ,ο Αντώνης Δελαπόρτας -μουσικός ,ο Ανδρέας Κουλουμπής- στιχουργός. Παράλληλα διατηρεί θεατρικό εργαστήρι στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης.
Η συνάντησή μας έγινε στο ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης όπου παρουσιαζόταν το έργο της “Η ζωή και οι άθλοι του Ηρακλή”. Παράσταση που σημείωσε τεράστια επιτυχία όλη την χειμερινή περίοδο. Παράλληλα στο θέατρο Κιβωτός ζωντάνευε επί σκηνής ” Ο μαγικός αυλός” του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ, παράσταση που θα συνεχίσει το ταξίδι της, το καλοκαίρι σε όλη την Ελλάδα.
- Πότε αντιληφθήκατε ότι η ζωή σας θα συσχετιστεί με το θέατρο;
Από πολύ μικρή ηλικία, στην Κύπρο όπου ο πατέρας μου ήταν καθηγητής. Έγινε μία ακρόαση στο σχολείο για την “Χιονάτη και τους εφτά νάνους” προκειμένου να μοιράσουν ρόλους στα παιδιά. Πήγα και εγώ. Ήμουν στην τρίτη τάξη του δημοτικού και επειδή τραγουδούσα καλά μου δώσανε τον ρόλο του καθρέφτη που ήταν τραγουδιστός ρόλος. Αυτό ήταν το πρώτο ερέθισμα. Όταν ήρθαμε στην Αθήνα οι καλόγριες της Παμμακαρίστου οργανώνανε ερασιτεχνικές παιδικές παραστάσεις προκειμένου να μαζέψουν χρήματα για να κάνουν δώρα στα φτωχά παιδάκια τα Χριστούγεννα και το Πάσχα. Ο πατέρας μου που αγαπούσε πολύ το θέατρο με έστειλε να πάρω κι εγώ μέρος σε κάποια παράσταση. Εκεί σκηνοθέτης ήταν μία γνωστή ηθοποιός του εθνικού θεάτρου, η Νέλλη Μαρσέλλου-Γλυκοφρύδη, η οποία ακούγοντάς με μου είπε ότι έχω ταλέντο και ότι θα πρέπει να ασχοληθώ οπωσδήποτε με το θέατρο. Ήμουν δώδεκα χρονών τότε. Η αλήθεια είναι ότι και στο σχολείο, στις γιορτές, έλεγα όλα τα ποιήματα. Ήμουν πολύ ευτυχισμένη όταν ανέβαινα στην σκηνή. Μεγαλώνοντας η ευτυχία αυτή έγινε όνειρο. Έτσι κάποια στιγμή πήρα την απόφαση να σπουδάσω θέατρο.
- Μια σύντομη αναδρομή στο παρελθόν που αφορά πρόσωπα και καταστάσεις σημαντικές για εσάς;
Τελειώνοντας το αντίστοιχο σημερινό λύκειο, πεθαίνει ο πατέρας μου. Μείναμε ξαφνικά κυριολεκτικά στο δρόμο, ήταν πολύ άσχημα τα πράγματα. Έπρεπε να δουλέψω οπωσδήποτε. Βρήκα πολύ εύκολα δουλειά δεδομένου ότι ο πατέρας μου είχε φροντίσει πολύ για την μόρφωσή μας. Συγκεκριμένα ήξερα τρεις γλώσσες σε ηλικία δεκαοχτώ χρονών. Γενικά ήμουνα ένα πολύ διαβασμένο παιδί. Σε μία από αυτές τις δουλειές μου έδιναν 1500 δραχμές εκείνη την περίοδο. Ήταν ένας καλός μισθός αλλά δεν μου επέτρεπε να ζήσω και να σπουδάσω θέατρο που τόσο ονειρευόμουν…Έτσι έδωσα εξετάσεις στην Ολυμπιακή για αεροσυνοδός που ήταν παλιό μου όνειρο. Οι ξένες γλώσσες που ήξερα με βοήθησαν. Πέρασα. Ο μισθός μου θα ήταν τώρα πια 3500 δραχμές. Αμέσως πήγα στον διευθυντή μου Νεόφυτο Σωφρονίου να του ανακοινώσω ότι θα έφευγα για να πάω στην Ολυμπιακή. Καλή του ώρα δεν με άφησε να φύγω. Μου αύξησε αμέσως τον μισθό δίνοντάς μου τον μισθό που θα έπαιρνα στην Ολυμπιακή. Έτσι έμεινα στην δουλειά μου και μπόρεσα να σπουδάσω το θέατρο που τόσο αγαπούσα. Παράλληλα σπούδαζα λυρικό τραγούδι στο Ελληνικό Ωδείο.
Μόλις τελείωσα την Δραματική Σχολή πήγα στην ακρόαση του Πειραϊκού Θεάτρου του Δημήτρη Ροντήρη και ακόμα σε ακρόαση της Λυρικής Σκηνής. Με πήραν και στα δύο. Ήμουν τυχερή γιατί μπόρεσα να πάρω και τις δύο δουλειές. Έτσι ξεκίνησε η καριέρα μου στο Ηρώδειο με δύο έργα. Αρχαία τραγωδία και Όπερα. Η συνεργασία μου με τον Δημήτρη Ροντήρη με έκανε να αγαπήσω πολύ το αρχαίο Δράμα και σίγουρα επηρέασε αργότερα το σκηνοθετικό μου ύφος. Βλέποντας τις παραστάσεις μου που έχουν σχέση με την μυθολογία, θα μπορούσε να πει κανείς ότι αποτελούν ένα σκαλάκι για να πας αργότερα στην αρχαία τραγωδία.
Στο Εθνικό μας Θέατρο έμεινα περίπου σαράντα χρόνια, παίζοντας σε Επίδαυρο και Ηρώδειο όλες τις παραστάσεις Αρχαίου δράματος. Κωμωδίες και Τραγωδίες. Οι παραστάσεις αυτές σίγουρα επηρέασαν την σημερινή μου δουλειά.
- Aδιαμφισβήτητα τα παραμύθια επηρεάζουν με ευεργετικό τρόπο την ψυχοσύνθεση των παιδιών. Ποια θεωρείται την καταλληλότερη ηλικία για να τα μυήσουμε σε αυτά;
Από τα δύο τους χρόνια πιστεύω ότι τα παιδιά μπορούν να ακούνε παραμύθια. (Αν κρίνω από την εγγονή μου, που ακούει παραμύθια που της διαβάζουν η μητέρα της και ο πατέρας της για να κοιμηθεί.) Τώρα ως προς το Θέατρο. Αν το έργο είναι πολύχρωμο και παραμυθένιο σίγουρα μπορεί να το παρακολουθήσει και ένα παιδί δυόμιση χρόνων. Χρειάζεται όμως προσοχή! Μια κακή παράσταση μπορεί να είναι τραυματική για το παιδί και να μην θέλει να ξαναπάει στο Θέατρο. Και εμάς μας ενδιαφέρει να αγαπήσει το παιδί το Θέατρο. Να μάθει να πηγαίνει σ’ αυτό. Γιατί το καλό Θέατρο είναι σίγουρα πηγή γνώσης. Τώρα ως προς το θεατρικό παιχνίδι η συμμετοχή του παιδιού σε μία παράσταση ή σε ένα θεατρικό παιχνίδι το βοηθά να γνωρίσει τον εαυτό του, να αποκτήσει αυτοπεποίθηση, να εξωτερικευτεί, να κοινωνικοποιηθεί και να δουλέψει συλλογικά έχοντας στόχο την δημιουργία μίας παράστασης. Και αυτό είναι υπέροχο!
- Τα παραμύθια και οι διασκευές τους: έχουμε δικαίωμα να αλλάζουμε την πλοκή, στοιχεία από τους χαρακτήρες και το τέλος τους;
Ας πάρουμε για παράδειγμα το παραμύθι “Χένσελ και Γκρέτελ” που θα παρουσιάσω του χρόνου. Πρόκειται για ένα πολύ σκληρό παραμύθι γραμμένο για άλλον λαό με διαφορετική νοοτροπία και διαφορετικές συνήθειες. Μέσα σε αυτό το παραμύθι η μάγισσα τρώει τα παιδιά στα καλά καθούμενα. Στο δικό μου έργο, παίρνω το παραμύθι και προσπαθώ να το φέρω στα μέτρα μας. Το παραλλάζω δηλαδή. Σας δίνω ένα παράδειγμα: Η μάγισσά μου δεν τρώει τα παιδιά. Τα μετατρέπει σε μπισκότα- σε μπισκοτένια ανθρωπάκια-και τα χρησιμοποιεί σαν φράχτη στην αυλή του ζαχαρένιου σπιτιού της. Αυτό το κάνει για να τιμωρήσει τα παιδιά που κοροϊδεύουν. Τι κάνω δηλαδή; Με αφορμή αυτό το παραμύθι προσπαθώ να περάσω κάποια μηνύματα. Έρχομαι σε συνεχή επαφή με τα παιδιά και βλέπω πως κοροϊδεύουν το ένα το άλλο. Θα μου πείτε: δεν φταίνε αυτά. Σωστά. Όταν βλέπουν συνέχεια στην τηλεόραση εκπομπές που δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να κοροϊδεύουν…(τι λέει και τι κάνει ο κάθε επώνυμος και πως είναι ντυμένος), τι να κάνουν; μιμούνται. Το παιδί είναι σαν ένα άγραφο τετράδιο. Ό,τι γράφουμε επάνω του θα το διαβάσουμε αργότερα…
- Βάζοντας σε ένα πλαίσιο αυτό που ονομάζουμε παιδαγωγικός ρόλος του θεάτρου και με αφορμή την πρεμιέρα πριν λίγες μέρες στον κινηματογράφο από την Disney του κλασσικού παραμυθιού “Η πεντάμορφη και το τέρας”, στην οποία υπονοείται μία πιθανή σχέση με δύο ήρωες του ίδιου φύλου, θέλω να σας ρωτήσω κατά πόσο μπορεί το παιδικό θέατρο να θίγει κοινωνικά θέματα και καταστάσεις που ζούμε όπως η διαφορετικότητα, ο ρατσισμός , η φτώχεια και τα ναρκωτικά παρουσιάζοντας στα παιδιά και τις άλλες όψεις της ζωής;
Αυτά είναι πολύ λεπτά θέματα. Είδα την ταινία και δεν κατάλαβα κάτι τέτοιο. Κάθε δημιουργός που ασχολείται με θέαμα που απευθύνεται στα παιδιά θα πρέπει να είναι πολύ προσεχτικός. Και να συμβουλεύεται ειδικούς.
- Ποιοι ήρωες έχετε διαπιστώσει, από την θεατρική σας εμπειρία, ότι αιχμαλωτίζουν τις καρδιές των λιλιπούτειων φίλων μας;
Ήρωες της Ελληνικής Μυθολογίας που έχουν ξεχωρίσει τα παιδιά είναι ο Οδυσσέας, ο Θησέας, ο Αχιλλέας, ο Ιάσονας και ο Ηρακλής πού κατέχει την πρώτη θέση και αποτελεί το νούμερο ένα στις προτιμήσεις των παιδιών.
- Ποια στοιχεία συντελούν ώστε ένας άνθρωπος να κατακτήσει την διαχρονικότητα και να γίνει πρότυπο για τις επόμενες γενιές; Τα ονόματα Θεία Λένα και Τιμ Μπάρτον με τι είναι ταυτόσημα για εσάς;
Η Θεία Λένα σίγουρα θα μπορούσε να είναι πρότυπο για τις επόμενες γενιές. Ήταν μία σπουδαία προσωπικότητα. Τελευταία έγινε ένα εξαιρετικό ντοκιμαντέρ για την ζωή της από την εγγονή της, που καλό θα ήταν να το βρείτε και να το διαδώσετε, ώστε να την γνωρίσουν και τα νέα παιδιά. Τώρα για τον Τιμ Μπάρτον, είναι ένας εξαιρετικός καλλιτέχνης, δεν γνωρίζω κάτι περισσότερο να σας πω.
- Συνύπαρξη ψηφιακού κόσμου, διαδραστικών δραστηριοτήτων και παιδικού θεάτρου υπό την έννοια ότι τα συνεχώς εξελισσόμενα μοντέλα των υπολογιστών, των tablets και των iPod από τις εταιρίες παρέχουν στα παιδιά αναρίθμητες δυνατότητες για ηλεκτρονικά παιχνίδια, για μουσική, για τα πιο τελειοποιημένα κινούμενα σχέδια και θεάματα καθιερώνοντας καινούργια είδη ψυχαγωγίας. Είναι τελικά θετική ή αρνητική αυτή η συνύπαρξη;
Όλα αυτά θα μπορούσαν να είναι καλά αν χρησιμοποιούνταν με μέτρο αλλιώς το ξέρετε πολύ καλά ότι θα μπορούσαν να είναι και πολύ επικίνδυνα. Παρ’όλα αυτά όμως και παρ’όλη την τεχνολογία και τα εφέ, το θέατρο έχει μια μαγική ιδιότητα πάνω στα παιδιά το βλέπω στις παραστάσεις μου γιατί συνηθίζω να είμαι κάθε μέρα εκεί. Τα παιδιά έρχονται στο Θέατρο έχοντας ένα tablet ή ένα κινητό στο χέρι τους. Τα βλέπω στο ξεκίνημα της παράστασης γιατί βρίσκομαι πάντα επάνω( και τα δύο θέατρα με τα οποία συνεργάζομαι είναι αμφιθεατρικά). Βγάζουν το κινητό, γιατί δεν τους ενδιαφέρει η παράσταση, αφού πολλές φορές έχουν έρθει επειδή το σχολείο τους έχει φέρει. (Το θέατρο είναι μία από τις εκδρομές τους.) Αν η παράσταση είναι καλή, τους κερδίζει λίγο λίγο και αφήνουν τα κινητά στην άκρη. Αυτό για μένα είναι μία νίκη. Βλέπεις λοιπόν ότι με τα λίγα μέσα που διαθέτει μία θεατρική παράσταση μπορεί να κερδίσει την τεχνολογία και τα εφέ της τεχνολογίας.
- Η “ηλεκτρονική” καθημερινότητα των γονιών και η επικοινωνιακή απασχόληση με τα παιδιά τους. Το προσωπικό σας σχόλιο από την εμπειρία σας.
Τα παιδιά θέλουν να ασχολείσαι μαζί τους, και ενοχλούνται όταν βλέπουν τους μεγάλους να είναι σκυμμένοι συνέχεια πάνω από ένα κινητό. Πρέπει να είμαστε πολύ προσεχτικοί. Τα παιδιά θέλουν διάλογο. Θέλουν να μιλούν με τους γονείς τους. Να τους λεν τα προβλήματά τους…και οι γονείς θα πρέπει να τα παρατάνε όλα αν καταλάβουν ότι θέλει να τους μιλήσει το παιδί τους.
- Σε τι βαθμό θεωρείται ότι ωφελούνται από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τα πρόσωπα της απολύτου επικαιρότητας όπως καλλιτέχνες και άνθρωποι του μιντιακού κόσμου;
Πιστεύω ότι ωφελούνται άλλοι πολύ και άλλοι λίγο.
- Για την σημαντικότητα του μαθήματος της θεατρικής αγωγής και της μουσικής στα σχολεία συνοδευόμενο με εργαστήρια υποκριτικής θα λαμβάνατε μέρος σε μία συντονισμένη προσπάθεια με την μορφή διαφημιστικής εκστρατείας;
Εάν μου είχε ζητηθεί θα το έκανα. Σε αυτή την χώρα που την λατρεύουμε όλοι παρ’όλο που μας πληγώνει τόσο πολύ, πιστεύω ότι καθένας που ανεβαίνει στην εξουσία, θέλοντας να πρωτοτυπήσει κάνει άλλα πράγματα, καταργεί ότι έχει κάνει ο προηγούμενος ακόμα και τα καλά. Όσο περνάει από το χέρι μου, όταν με καλέσουν πηγαίνω σε διάφορα σχολεία και μιλάω, αλλά δεν έχω και τόσο διαθέσιμο χρόνο. Είμαι πάρα πολύ απασχολημένη με τις παραστάσεις μου και την προετοιμασία τους…
- Με ποια κριτήρια επιλέγετε τους υποψήφιους στις οντισιόν;
Πιστεύω στην αξιοκρατία. Στις ακροάσεις μας έρχονται πολλοί ηθοποιοί (έχει τύχει να έρθουν και 800 άτομα). Αυτός που έχει τα περισσότερα προσόντα αυτός θα επιλεγεί. Πιστεύω ότι το ταλέντο “το έχεις ή δεν το έχεις” αλλά θεωρώ τις σπουδές απαραίτητες. Με πειράζει όταν έρχονται στις ακροάσεις ανέτοιμοι ηθοποιοί . Να ξέρετε ότι πάνω στη σκηνή όλα φαίνονται ( η μόρφωση- ο χαρακτήρας κ.λ.π).
- Στις σύγχρονες παιδικές σκηνές σας έχουν κεντρίσει το ενδιαφέρον κάποιες καινούργιες ανερχόμενες ομάδες;
Πιστεύω ότι τελευταία έχει ανέβει ο πήχης. Υπάρχουν και καλές δουλειές. Παλαιότερα ήμουν σε μία επιτροπή του υπουργείου Παιδείας και έβλεπα όλες τις παιδικές παραστάσεις προκειμένου να δώσουμε την άδεια να παίζονται αυτές για τα σχολεία. Το επίπεδο ήταν απελπιστικό. Παρακολουθούσα γύρω στις πενήντα παραστάσεις το χρόνο σκεφτόμουν ότι πρέπει επιτέλους να ασχοληθούμε σοβαρά με αυτό το θέμα. Αγωνιζόμουν να δοθούν οι άδειες μόνο σε αυτούς που άξιζαν (υπήρχαν δυσκολίες και πιέσεις από πολιτικά πρόσωπα).Παραιτήθηκα αμέσως από αυτή την διαδικασία όταν μου έγινε πρόταση να δημιουργήσω την παιδική σκηνή του Εθνικού θεάτρου. Μία παιδική σκηνή δεν πρέπει να είναι λύση ανάγκης. Προσωπικά αν μου πεις να διαλέξω, έχοντας από την μία πλευρά το μεγαλύτερο ρόλο στο θέατρο ή στην τηλεόραση και από την άλλη μία παράσταση για τα παιδιά, θα επιλέξω την παράσταση για τα παιδιά. Είναι έργο ζωής για μένα.
- Talent shows για μικρά παιδιά. Καταθέστε μου την προσωπική σας άποψη.
Το τελευταίο talent show που είχε γίνει στην τηλεόραση δεν με ενόχλησε αντίθετα καμάρωνα τα παιδιά που είχαν τόσο ταλέντο. Ήταν βέβαια διαφορετικό. Δεν είχε βραβεία κ.λ.π. Έτυχε κάποτε να είμαι μέλος κάποιας επιτροπής σε έναν διαγωνισμό τραγουδιού στην Καρδίτσα. Ήρθαν παιδιά από όλη την Ελλάδα με υπέροχες φωνές. Ήταν όλα πολύ καλά. Όμως έπρεπε να δώσουμε βραβεία. Μοιραία κάποια παιδιά δεν πήραν. Όταν τελείωσε ο διαγωνισμός τρόμαξα. Τα παιδιά που δεν διακρίθηκαν έκλαιγαν τόσο πολύ… Δεν μπορούσαν να καταλάβουν: Είχαν τραγουδήσει καλά και το ήξεραν. Αναρωτιόντουσαν λοιπόν γιατί δεν είχαν πάρει κι αυτά βραβείο. Έμεινα 4 ώρες να παρηγορώ κάθε ένα παιδί ξεχωριστά. Ορκίστηκα στον εαυτό μου ότι δεν θα το ξανακάνω.\
- “Ξεκινώντας ηθοποιός”-“ξεκινώντας συγγραφέας”, τι συμβουλές θα δίνατε;
Ο ηθοποιός για μένα, ξεκινώντας την καριέρα του, θα πρέπει να χαίρεται αν του δίνεται η ευκαιρία να υπηρετήσει το θέατρο μέσα από οποιονδήποτε ρόλο, ακόμα και τον πιο μικρό. Ακόμα να θεωρεί ότι καριέρα είναι να υπάρχεις μέσα στον χώρο. Να βρίσκεις δουλειά δηλαδή. Θα πρέπει ακόμα να ξέρει ότι η αναγνώριση και η αναγνωρισιμότητα…Αν είναι ν’αρθει θε ν’αρθεί…Προς θεού να μην είναι αυτό το όνειρό του!!! Τώρα για το δεύτερο σκέλος της ερώτησής σας…δεν ξέρω… εμένα μου προέκυψε εντελώς τυχαία οπότε δεν ξέρω τι να συμβουλεύσω. Ένα είναι σίγουρο αν κάποιος θέλει να γίνει συγγραφέας θα πρέπει να διαβάζει…να διαβάζει πολύ.
- Στην ακαδημαϊκή έρευνα δημιουργούνται συλλογικοί τόμοι για κάποιο αντικείμενο μελέτης. Θα συμμετείχατε σε ένα έργο αντίστοιχο για το παιδικό θέατρο συνοδευόμενο με πλούσιο φωτογραφικό υλικό;
Βέβαια! αν μου ζητηθεί…
- Ποιο θα ήταν ένα ισχυρό κίνητρο για να επιστρέψει η Κάρμεν Ρουγγέρη στο “κανονικό” θέατρο”, κάτι που θα αποτελέσει θεατρικό γεγονός της χρονιάς για τον κόσμο που σας αγαπάει και με ποιους συναδέλφους σας θα επιθυμούσατε να συνυπάρξετε στην σκηνή;
Αν μου βρήτε έργο που να με αγγίζει, παίζω και αυτή την στιγμή. Συγκεκριμένα ακόμα και μεγάλα και σημαντικά έργα, Σαίξπηρ ή Πιραντέλλο π.χ να μου προτείνουνε δεν με ενθουσιάζουν. Αν βρεθεί όμως κάποιος ρόλος που να έχει αυτό το “κάτι” όσο και μικρός να είναι, θα τον κάνω. Θα ήθελα πάρα πολύ να βρω ένα έργο να παίξω με την κόρη μου γιατί όταν παίζω μαζί της περνάω πολύ ωραία. Η συνεργασία μου μαζί της (είναι η σκηνογράφος και ενδυματολόγος σε όλα μας τα έργα) είναι μοναδική. Της δίνω πάντα το πενήντα πέντε τοις εκατό της επιτυχίας των παραστάσεών μας.
- Η τέχνη ως θεραπεία αποτελεί τίτλο ενός πολύ σημαντικού βιβλίου του σύγχρονου φιλόσοφου Alain de Botton και του καθηγητή ιστορίας Τέχνης John Armstrong. Συμφωνείτε με αυτή την φράση και θα κάνατε βιωματικά σεμινάρια τέχνης από την θέση της καθηγήτριας;
Το πιστεύω. Η τέχνη είναι αποκούμπι, οπότε είναι θεραπεία. Όταν καταφεύγεις σ’ αυτήν σε δύσκολες στιγμές σου, αποδεικνύεται ότι καταφεύγεις γιατί σου κάνει καλό. Τώρα …για τα σεμινάρια: ίσως να μπορούσα να κάνω κάποιο, με θέμα την δημιουργία μίας παράστασης ώστε να βοηθήσω καθηγητές και δασκάλους να φτιάξουνε παραστάσεις με παιδιά, για τα παιδιά.
Υ.Γ. Είναι γεγονός ότι τα κριτήρια επιλογής των θεατρικών παραστάσεων της κυρίας Κάρμεν Ρουγγέρη είναι ενταγμένα σε ένα γενικότερο πλαίσιο φιλοσοφίας σύμφωνα με το οποίο η τέχνη του παιδικού θεάτρου αποτελεί έναν από τους πιο αποδοτικούς τρόπους επένδυσης του αναπτυσσόμενου γνωσιακού κεφαλαίου των μικρών παιδιών.
