- Πως ξεκίνησε η Άγρια Σκέψη;
Απλά. Πολύ απλά. Όπως όλα τα όμορφα πράγματα. Στην ουσία, επρόκειτο για έναν επαναπροσδιορισμό της σχέσης μεταξύ ανθρώπων που ήδη αγαπιούνταν πολύ. Μόνο που δίπλα στις λέξεις αγαπημένοι, σύντροφοι, φίλοι, προσθέσαμε και το «συνεργάτες». Η ομάδα μας στην ουσία συστάθηκε για να συμμετάσχει σε κάποια φεστιβάλ του φετινού καλοκαιριού. Αρχικά απαρτιζόταν από περισσότερους- ες, μα τελικά ήρθαν έτσι τα πράγματα που μείναμε ένας σκληρός πυρήνας τριών ανθρώπων!
- Γιατί αυτό το όνομα;
Νονά είναι η Αναστασία. Εκείνη την περίοδο διάβαζε ένα βιβλίο του Levis Strauss με τον ομώνυμο τίτλο. Η σύμπτωση, όμως, αυτή μετουσιώθηκε σε μια πραγματική δυναμική. Η προοπτική του να κάνεις σήμερα το οτιδήποτε (κι όχι αποκλειστικά θεατρικά) με τους δικούς σου όρους είναι κάτι ουσιαστικό, αντικανονικό, ανώμαλο, άγριο. Το να νικήσεις τον φόβο του να μην είσαι κανονικός-ή: αυτή είναι μια πραγματικά «Άγρια Σκέψη». Και σαν ομάδα φέρουμε περήφανα τον τίτλο!
- Ποιο είναι το αγαπημένο σας σημείο ως ομάδα, μέχρι στιγμής;
Οι «κορυφές» δεν μας απασχολούν και πολύ σαν ομάδα! Από την συγγραφή του έργου μέχρι την κάθε παράσταση, η όλη διαδικασία είναι για μας μια ενιαία διαδικασία προώθησης του μηνύματός μας σε όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο. Κι αυτό δεν είναι αφελές, απλά δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε κάποια σημεία της (ομολογουμένως μικρής ως τώρα) δράσης μας, διότι ζητούμενο για μας είναι η συνολική τοποθέτηση, οι αντιστάσεις και οι αρνήσεις μας. Από την άλλη, δεν θα μπορούσαμε να παραγνωρίσουμε το γεγονός πως πολλοί άνθρωποι μας τίμησαν με την παρουσία τους, καθώς και την διάκριση στο ErgoFestival.
- Κερδίσατε βραβείο. Πως αισθανθήκατε;
Είναι σαν τα στάδια του πένθους, πολλαπλά. Στην αρχή αισθανθήκαμε αμήχανα. Πολύ αμήχανα. Και είναι ένα πραγματικό ζήτημα, καθώς στην βράβευσή μας βρεθήκαμε σε ένα φουαγιέ γεμάτο με κόσμο που (δυστυχώς) δεν είχε δει την παράστασή μας και (δυστυχώς) δεν είχαμε κι εμείς δει όλες τις παραστάσεις τους. Νιώσαμε επίσης δικαιωμένοι για τον κόπο μας και περήφανοι που καταφέραμε να επικοινωνήσουμε αυτά που είχαμε να πούμε και σε άλλους. Και μετά ήρθε το άγχος.
- Τι πραγματεύεται το έργο σας «Στόμα γεμάτο χώμα»;
Είναι κοινότοπη η απάντηση, αλλά το έργο μας πραγματεύεται τα πάντα. Σε δυο επίπεδα. Από την μια, δραματουργικά, πρόκειται για μια performance που επιχειρεί μια αφήγηση της ιστορίας του κόσμου, λίγο πρίν αυτός τελειώσει. Από την άλλη, σκηνικά, το κοινό μπορεί να συμμετέχει στο εγχείρημα όπως θέλει. Συνεπώς, και από τις δυο μεριές, δεν υπάρχει ένα προκαθορισμένο όριο για το τι συζητείται επί σκηνής!
- Που μπορεί να σας βρει κάποιος;
Παίζουμε κάθε Πέμπτη και Κυριακή στις 21.15, στον νεοσύστατο τεχνοχώρο Εργοτάξιον στον Αγ. Δημήτριο (Διογένους 1, μόλις ένα λεπτό από το μετρό Δάφνης).
