Ο ταλαντούχος ερμηνευτής και συνθέτης Γιάννης Μαθές μιλάει στο Radio Alchemy και τον Κώστα Προβατά με αφορμή τις εμφανίσεις του στη Σφίγγα με την Ελένη Πέτα.
Μας μιλάει για τις συνεργασίες , τη δισκογραφία και τα όνειρά του.!!!
- Πρώτο άλμπουμ με τον Γιάννη Σπανό. Πες μας για τον Γιάννη Σπανό και ποια είναι η κληρονομιά από μια τέτοια συνεργασία?
Τρισμέγιστος συνθέτης. Άνθρωπος με ευαισθησίες και πολύ χιούμορ. Η μεγαλύτερη κληρονομιά για όλους μας είναι τα τραγούδια του που θα μείνουν αιώνια. Προσωπικά κρατάω το παράδειγμα ενός τόσο πιστού εργάτη και παντοτινού εραστή της Μουσικής.
- Τελευταίο άλμπουμ «Ανήλικο» με τον Μάνο Σαγκρή (2017). Μετά από δύο χρόνια ποιες είναι οι εικόνες κι οι εμπειρίες που έχει αποκομίσει ένα ανήλικο? Πόσο ενηλικιώθηκε?
Είναι η πρώτη μας ολοκληρωμένη δουλειά ως δίδυμο δημιουργών. Οι εικόνες κι οι εμπειρίες για αυτό το Ανήλικο είναι πρωτόγνωρες και μαγικές. Οι πιο δημιουργικές ώρες μέχρι να γεννηθεί. Μας χάρισε όρεξη και μεράκι. Μετά, Βραβείο καλύτερου τραγουδιού από τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών («Οι αιρετικοί»), πρώτη θέση στο διαγωνισμό του River Party Festival («Παιδί»), συναυλίες στο Gazarte και καλοκαιρινή περιοδεία στα μεγαλύτερα θέατρα της Ελλάδας στο πλευρό της Άλκηστης Πρωτοψάλτη (πάντα με παρέα το «Μεθύσι»), ραδιοφωνικές μεταδόσεις για «Το κακό του έρωτα». Ο κήπος του Μεγάρου Μουσικής και τώρα οι Δευτέρες στη Σφίγγα με την Ελένη Πέτα. Για μένα προσωπικά, μια καινούρια συγκίνηση κάθε φορά, σε κάθε συναυλία, όταν φτάνουμε «Στα χρόνια μου τα 27». Είμαστε ευγνώμονες για το χώρο που μας δόθηκε να καταθέσουμε τη δουλειά μας και να εκφραστούμε μέσω αυτής. Για το Ανήλικο είναι μόλις η πρώτη του γνωριμία με τον κόσμο. Εμείς σαν «γονείς», το μόνο που το έχουμε δασκαλέψει είναι να λέει πάντα την αλήθεια. Κι αν ενηλικιωθεί όμορφα, δίνοντας και παίρνοντας αγάπη, αυτό θα φανεί στο χρόνο!
- «Οι αιρετικοί», όπως περιγράφονται στους στίχους του Μάνου Σαγκρή μήπως είναι πιο συμβατικοί από τους -κατ’ ονομασία- αιρετικούς?
Η έννοια «αιρετικός» μπορεί να έχει πολλές αποχρώσεις. Όπως και η λέξη συμβατικός. Παραδείγματος χάριν, για μένα, ένας άνθρωπος που κινείται μοναχικά, ήρεμα, σιωπηλά, ειρηνικά, προσηλωμένος στο αντικείμενό του, ψάχνοντας τη λογική και την αλήθεια στα πράγματα, έχοντας στην καθημερινότητά του πολιτισμένη στάση ανάμεσα στους συνανθρώπους του, αγαπώντας και κάνοντας έρωτα, ενδεχομένως να λειτουργεί πιο αντισυμβατικά από αυτόν που είτε αντιδρά στο κατεστημένο φωνάζοντας, «επαναστατώντας», πετώντας αντικείμενα, σπάζοντας βιτρίνες, πιστεύοντας σκληροπυρηνικά στο βία στη βία, είτε δεν ανέχεται τίποτα και κανέναν, ως άλλος μισάνθρωπος. Ο αιρετικός του Σαγκρή θέλει να ενωθεί με τον κόσμο και αυτό, ανεξαρτήτως με το πού κατατάσσεται, για μένα είναι η πλέον γοητευτική πολιτική θέση.
- Γιατί δεύτερη version στο «ΚΑΚΟ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ»? Είναι ας πούμε η αντίληψη μιας δεύτερης ευκαιρίας (ή την αποφυγή της) που (δεν) θα δίναμε σε έναν έρωτα?
Ένα τραγούδι μπορεί να έχει πολλές version μέσα στην ανάγκη ενός μουσικού να πειραματίζεται με τον ήχο του. Είναι πρώτα από όλα ευκαιρία για τον ίδιο να δοκιμάζει τις ιδέες του.
- «Απευθείας στην καρδιά» Ποια είναι η εντύπωσή σου για τη συνεργάτιδά σου πλέον Άλκηστη Πρωτοψάλτη? Στην πλάνεψε την καρδιά?
Αν ξεκινήσω να μιλάω για την Άλκηστη Πρωτοψάλτη, θα μείνουμε εδώ για καμιά εβδομάδα. Υπόδειγμα ανθρώπου, καλλιτέχνη, επαγγελματία. Διαρκώς ανήσυχη, φλογισμένη, ακούραστη, δυναμική, ευαίσθητη! Την αγαπώ πολύ!
- Συγγένεια project με την Ελένη Πέτα. Ενηλικιώνεται σχετικά γρήγορα κι αυτό το παιδί (σας) ή είναι στη φάση του «στράτα στρατούλα» και βλέποντας και κάνοντας? Έχει συνέχεια ή δεύτερο μέρος?
Πολύ αγαπημένη δουλειά. Κι αυτό το σχεδιάσαμε μαζί με το Μάνο Σαγκρή και το προτείναμε στην Ελένη, η οποία προς τιμήν της και χωρίς δισταγμό, είπε ναι από την αρχή σε μια δίωρη μοιρασιά στη σκηνή επί ίσοις όροις. Κήπος Μεγάρου Μουσικής και τώρα Σφίγγα music theater! Και έπεται συνέχεια. Απολαμβάνουμε αυτό το πρόγραμμα το οποίο και εξελίσσουμε με την Ελένη, κάθε φορά που παίζουμε. Έχουμε στην παρέα μας 6 φοβερούς μουσικούς που μαγεύουν με ηχοχρώματα από τη Δύση ως την Ανατολή!
- Πόσο έχει αλλάξει η δισκογραφία και οι συνθήκες μουσικής παραγωγής στην Ελλάδα από τον καιρό που εμφανίστηκες?
Μετά το 2000 όπου κι εγώ μπήκα στο χώρο της μουσικής, φαινόταν ότι το σύστημα της δισκογραφίας σιγά σιγά άλλαζε. Διανύουμε μια μεταβατική περίοδο με πολλές αλλαγές σε όλους τους τομείς της μουσικής βιομηχανίας. Η ραγδαία άνοδος του διαδικτύου διαμορφώνει τα πάντα πια. Είναι η νέα πραγματικότητα εδώ και πολλά χρόνια. Με τα καλά και τα κακά της, αυτή είναι η πλατφόρμα πάνω στην οποία θα πρέπει να κινηθούμε και να καταθέσουμε το έργο μας.
- Τα όνειρα και οι φιλοδοξίες ενός ανθρώπου που είναι αρκετά χρόνια στο χώρο, δισκογραφία από το 1999, εμφανίσεις νωρίτερα. Ήδη μια πορεία 20 ετών…
Τα όνειρα και οι φιλοδοξίες μου είναι ένα πράγμα. Να μπορώ να εξελίσσομαι στη μουσική και να έχω λόγο να γράφω και να τραγουδάω. Να έχω πάντα όρεξη, όνειρα και φιλοδοξίες για καθε τι καινούριο και καλύτερο.
- Θα πήγαινες κριτής σε ένα talentshow? Βλέπεις μια δυνατότητα προβολής σε αυτά ή όποιος είναι καλός θα βρει το δρόμο του έτσι κι αλλιώς?
Δεν θα πήγαινα σε κάτι που δεν αναδεικνύει επί της ουσίας την έννοια μουσική και τραγούδι. Να τα λέμε αληθινά. Στην Ελλάδα έχουμε πολλούς ταλαντούχους τραγουδιστές. Οι εκπομπές αυτές κάνουν την τηλεοπτική «δουλειά» τους. Δε νομίζω ότι έχουν κάποια «αγωνία» να ανακαλύψουν αυτά τα ταλέντα για να τα ενσωματώσουν δημιουργικά στον χώρο που παράγει τραγούδι και πολιτισμό. Έχω την αίσθηση ότι αυτός ο χώρος βρίσκεται αλλού και δουλεύει εντελώς διαφορετικά. Δυστυχώς δεν προβάλλεται εξίσου. Όλοι, θεατές και ακροατές πρέπει να μπούμε στον κόπο να ανακαλύψουμε μόνοι μας τον χώρο αυτόν, εφόσον η πολιτεία, για τους λόγους της, δεν διευκολύνει. Έχει λιγότερα λαμπάκια αλλά πολύ περισσότερο φως. Εγώ εκεί θέλω να βρίσκομαι και από κει αν μπορώ να προσφέρω τις υπηρεσίες μου. Για τα παιδιά που πηγαίνουν στα talent show δε μπορώ να έχω άποψη. Ο κάθε άνθρωπος κάνει τις επιλογές του.
- Δύο ερωτήσεις σε μία: θα ήθελες να τραγουδήσεις και ξένο στίχο και με ποιον ξένο τραγουδιστή / τραγουδίστρια θα ήθελες να κάνεις ένα ντουέτο?
Γιατί όχι; Μακάρι να γινόταν με τη Mercedes Sosa. Αλλά..
