Το βιβλίο της Anna Hope που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος με τίτλο «Η Αίθουσα Χορού», περιλαμβάνει περιγραφές που μας ταξιδεύουν στο παρελθόν και εμπλουτίζουν το ιστορικό μυθιστόρημά της, που ξεδιπλώνει τη μαγεία του σε αυτές τις σελίδες, καθώς μεταφράζεται με σεβασμό από την Παλμύρα Ισμυρίδου και μετατρέπει αυτή τη διάσταση τού χτες σε μια τρομακτική πραγματικότητα αλλά και πιθανότητα για το μέλλον.
Βασισμένη στην ιστορία του Ιρλανδού προπάππου της Τζον Μάλαρκι, ο οποίος ήταν τρόφιμος στο Άσυλο Απόρων και Φρενοβλαβών του Γουέστ Ράιντινγκ από το 1909, η συγγραφέας δομεί μια ιστορία που σε καθηλώνει καθώς πίσω από την ιστορία αγάπης κρύβει την βίαιη λαχτάρα της αρπακτικής ανθρωπότητας. Η συγγραφέας παίρνει τον πόνο της ανθρώπινης ψυχής και της δίνει εικόνα μέσα από την εξιστόρησή της. Συναισθήματα που συνθλίβουν την καρδιά, καλοστημένα ψυχογραφήματα, γεγονότα και νομοσχέδια που σάρωσαν κοινωνικές τάξεις, παρουσιάζονται με ιδιαίτερη μαεστρία.
Ο εγκλεισμός στο άσυλο δεν έχει στόχο την τιμωρία αλλά την αποκατάσταση και δεν αφορά πάντα σοβαρά ψυχικά αρρώστους καθώς ο οποιοσδήποτε μπορεί με μεγάλη ευκολία να βρεθεί σε αυτή τη δεινή θέση ανά πάσα στιγμή. Το παρασκήνιο όμως, κάνει λόγο για τον ανησυχητικό πολλαπλασιασμό των ψυχικά και σωματικά ασθενών, κάτι που βάζει σε κίνδυνο το έθνος, όπως πιστεύει μια μερίδα των χαρακτήρων που αναπνέουν μέσα από αυτές τις σελίδες. Ο ευγονισμός, η προγραμματισμένη διατήρηση και ο εξευγενισμός μιας φυλής και γενικά τού ανθρώπινου γένους με την υπόδειξη μέτρων για τη βελτίωση των σωματικών ιδιοτήτων μιας φυλής με σκοπό την αύξηση της αναλογίας των ατόμων με ανώτερα κληρονομικά προσόντα, εφαρμόζεται στα πλαίσια του ασύλου με τις προγραμματισμένες στειρώσεις. Αυτό θα δοκιμάσει τους χαρακτήρες της Hope και κύματα απόλυτης φρίκης θα κατακλύσουν τους αναγνώστες της, καθώς οι ήρωές της κινδυνεύουν, η εξουσία αλλοιώνει τους ανθρώπους και ο φόβος διαγράφει το μέλλον. Η συγγραφέας ασκεί κοινωνική κριτική και προειδοποιεί χρησιμοποιώντας διδάγματα μέσα από την ανθρώπινη ιστορία.
Αληθοφανείς χαρακτήρες που μοιάζουν να λυτρώνονται μέσα από την εβδομαδιαία επίσκεψή τους στην αίθουσα χορού, μια όμορφη ιστορία αγάπης και πίστης και μια κλιμάκωση που αναδεικνύει την πικρή αλήθεια που κρύβεται μέσα στην αφήγησή της. Πόσο σκληρή μπορεί να γίνει μια κοινωνία;
Η αίθουσα χορού υπήρξε, όπως και η μουσική ορχήστρα (φωτογραφίες του ασύλου μπορείτε να δείτε στο http://www.highroydshospital.com ), αλλά και η έρευνα της Hope δεν άφησε τίποτα στην τύχη καθώς θωράκισε την αφήγησή της μέσα από έρευνα που κινήθηκε σε πολλαπλά επίπεδα, ακόμα και για τον καύσωνα εκείνης της περιόδου.
Αφιερώστε χρόνο στο βιβλίο, απολαύστε κάθε μια από τις περιγραφές του, παρατηρήστε πως η μετάφραση της Παλμύρας Ισμυρίδου αναδεικνύει την ομορφιά της γραφής της Hope και την φέρνει με επαγγελματική επιδεξιότητα στα μέτρα του Έλληνα αναγνώστη, εστιάστε στα κοινωνικά του μηνύματα, αγκαλιάστε το παρελθόν και κάντε χώρο στην βιβλιοθήκη σας για το επόμενο βιβλίο της Hope, «Wake», που θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος μέσα στο 2018.
-κριτική
Λυδία Ψαραδέλλη
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Τους χωρίζουν ψηλοί τοίχοι και καγκελόφραχτα παράθυρα.
Όμως μία φορά την εβδομάδα είναι ελεύθεροι να χορεύουν.
Αγγλία, 1911: Στο άσυλο Σάρστον, όπου άντρες και γυναίκες κρατούνται χωριστά πίσω από ψηλούς τοίχους και καγκελόφραχτα παράθυρα, υπάρχει μια πανέμορφη αίθουσα χορού.
Κάθε Παρασκευή, οι τρόφιμοι συγκεντρώνονται εκεί και χορεύουν.
Ο Τζον και η Έλλα –δυο άνθρωποι που δεν θα έπρεπε καν να βρίσκονται εκεί– συναντιούνται σ’ αυτή την αίθουσα και ο χορός αλλάζει τη ζωή τους για πάντα.
Ο Τζον αρχίζει να της γράφει γράμματα, αγνοώντας ότι η Έλλα δεν ξέρει ανάγνωση. Εκείνη βρίσκει μια φίλη να της τα διαβάζει και τα λόγια του γίνονται η δύναμή της.
Οι Παρασκευές, που περιμένουν με λαχτάρα ν’ αγγίξουν ο ένας τον άλλον, γίνονται ο λόγος για να συνεχίσουν να ζουν. Και η αγάπη που θεριεύει ανάμεσά τους γίνεται εξέγερση και επιβεβαίωση της ανθρωπιάς που τους αρνούνται.
Εμπνευσμένη από μια πραγματική ιστορία Η Αίθουσα χορού θα σας συγκινήσει και θα αγγίξει τις πιο ευαίσθητες χορδές σας.
«Η βρετανική εκδοχή της Φωλιάς του κούκου.» –The Times
Η συγγραφέας
Η Άννα Χόουπ γεννήθηκε στο Μάντσεστερ και σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και στη Βασιλική Ακαδημία Δραματικών Τεχνών. To πρώτο μυθιστόρημά της με τίτλο Wake, το οποίο θα κυκλοφορήσει το 2018 από τις Εκδόσεις Κλειδάριθμος, απέσπασε διθυραμβικές κριτικές, ήταν στη βραχεία λίστα των National Book Awards στην κατηγορία πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα, στη βραχεία λίστα για το Historical Writers’ Association Debut Crown, υποψήφιο για το Walter Scott Prize for Historical Fiction και έχει ήδη εκδοθεί σε 11 χώρες. Η Αίθουσα χορού είναι το δεύτερο μυθιστόρημά της και το εμπνεύστηκε από την αληθινή ιστορία του Ιρλανδού προπάππου της. Μπορείτε να ακολουθήσετε την Άννα στο Twitter: Anna_Hope.
