Ένα νέο τραγούδι σε μουσική του Μανόλη Ανδρουλιδάκη και στίχους του Βασίλη Κανιάρη.
Ο Σωτήρης Ξυδάς παρουσιάζει το νέο του τραγούδι με τίτλο «Ανεμοβρόχι» σε μουσική του διακεκριμένου συνθέτη και κορυφαίου σολίστα της κιθάρας Μανόλη Ανδρουλιδάκη και στίχους του σημαντικού και πολυγραφότατου Κορίνθιου ποιητή και στιχουργού Βασίλη Κανιάρη.
Το «Ανεμοβρόχι» αποτελεί προπομπό της κυκλοφορίας του πρώτου προσωπικού album του ερμηνευτή που θα κυκλοφορήσει την προσεχή άνοιξη από το Ogdoo Music Group.
Ο Σωτήρης Ξυδάς είναι ένας καλλιτέχνης που όλη η ζωή του είναι συνυφασμένη με τη μουσική.
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στις Σέρρες όπου και κατοικεί μόνιμα.
Με τη μουσική ασχολείται από μικρή ηλικία. Σπoύδασε Ανώτερα θεωρητικά στο Μακεδονικό Ωδείο Θεσσαλονίκης και στο Δημοτικό Ωδείο Δράμας είναι κάτοχος πτυχίων Αρμονίας Αντίστιξης και Ενοργάνωσης πνευστών οργάνων.Είναι αρχιμουσικός της Φιλαρμονικής του Δήμου Νέας Ζιχνης.
Έχει συμμετάσχει σε πολλές συναυλίες διευθύνοντας ή τραγουδώντας.
Ο Σωτήρης Ξυδάς είναι, εκτός των άλλων ιδιοτήτων του, ένας γνήσιος λαϊκός ερμηνευτής με ιδιαίτερο ηχόχρωμα και μεγάλες φωνητικές δυνατότητες.
Ο Μανόλης Ανδρουλιδάκης και ο Βασίλης Κανιάρης του εμπιστεύτηκαν το «Ανεμοβρόχι», ένα όμορφο νοσταλγικό και στιβαρό λαϊκό τραγούδι από αυτά που έκαναν αυτό το αγαπημένο μουσικό είδος αναπόσπαστο τμήμα της ζωής μας, με ευθείες αναφορές στις προσωπικές μας ιστορίες.
Το «Ανεμοβρόχι» κυκλοφορεί ψηφιακά από το Ogdoo Music Group και είναι διαθέσιμο σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες.
Βρείτε το «Ανεμοβρόχι» σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες ΕΔΩ
Credits:
Κιθάρες – μπαγλαμάς: Μανόλης Ανδρουλιδάκης
Μπουζούκι – τζουράς: Στάθης Σαββίδης
Ακορντεόν – πιάνο: Τάσος Αθανασιάς
Μπάσο: Γιάννης Κώνστας
Ντραμς: Γρηγόρης Συντρίδης
H ηχογράφηση και η μίξη πραγματοποιήθηκε στο NumberNine Studio
Ηχοληψία – Μίξη: Μανώλης Βλάχος
Ενορχήστρωση: Μανόλης Ανδρουλιδάκης
Στίχοι:
Στη συμπρωτεύουσα ίσως βρέχει
κι απόψε πάλι ρυθμικά
και μέσα στο ανεμοβρόχι,
θα τρέχεις σ’ άλλη αγκαλιά.
Το δάκρυ μου μέσα στη νύχτα
όπως το βρόχινο νερό,
θ’ ακολουθεί τα βήματά σου,
που σ’ οδηγούν στο χωρισμό.
Τους όρκους σου τους πήρε ο δρόμος,
τους τσάκισε ο τρελοβοριάς,
τους σάρωσε το ανεμοβρόχι,
στα πάρκα της Καλαμαριάς.
Στη συμπρωτεύουσα όταν βρέχει,
να ‘ξερες πόσο νοσταλγώ,
τ’ αγαπημένα μας τα στέκια
κι αυτό το βράδυ στο σταθμό.
Στη παγωνιά να περιμένω
κι από τη γκρίζα καταχνιά,
να ‘ρθεις ξανά να με ζεστάνεις,
στο κρύο ΚΤΕΛ του Λαγκαδά.
