Δύο μέρες , έξι καλλιτέχνες ! Που? Στο παλιό αμαξοστάσιο του Ο.ΣΥ στο Γκάζι .
Γιούργια Φεστιβάλ και τα μυαλά στα κάγκελα!
Ένα φεστιβάλ που δημιουργήθηκε από το καλλιτεχνικό καφενείο Καραγκιόζης στα Εξάρχεια. Μια εναλλακτική πρόταση στις καλοκαιρινές νύχτες των μεγάλων συναυλιών και ονομάτων .
Ήταν η πρώτη φορά που βρέθηκα στην γιορτή τους και η πρώτη φορά που γνώρισα τα παιδιά της ομάδας του Καραγκιόζη. Μπαίνοντας στον χώρο του παλιού αμαξοστασίου , καταλάβαινες την αγάπη και την οικειότητα που υπήρχε από τον τρόπο που είχε στηθεί η σκηνή , τα τραπέζια – βαρέλια , τα Ελληνικά προϊόντα του μπαρ και το δροσερό χαμόγελο των παιδιών .
Αγοράζοντας λοιπόν το αναψυκτικό μου από την Ικαρία κάθισα να απολαύσω τις μουσικές προτάσεις της πρώτης μέρας.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η ηχητική κάλυψη καθώς και ο φωτισμός ήταν άψογα, η ιδιαιτερότητα του χώρου δεν πτόησε την ομάδα των 440 sound που στάθηκε αντάξια των προσδοκιών ενός άριστου φεστιβάλ..!!!!
Bandallusia : Μια μπάντα με υπέροχες φωνές , κρουστά , πνευστά και κιθάρες που στην βαλίτσα τους είχαν και τον πρώτο τους δίσκο με τίτλο ‘ Λοξοδρομία “. Μια μαγική μπάντα που είμαι ιδιαίτερα ευτυχής που γνώρισα την μουσική της και ανυπομονώ να ακούσω ξανά .
Χειμερινοί Κολυμβητές : Ναι τι να πω για την ιδιαίτερη φωνή του Αργύρη Μπακιρτζή και το πόσο λογοπλάστης είναι στους στίχους του. Είναι μια μουσική περιπλάνηση οι Χειμερινοί Κολυμβητές στα σοκάκια του 30 ‘ πίνοντας κονιάκ και ακούγοντας ιστορίες .
Χαϊνηδες : Αδυναμία και λόγω καταγωγής και το πόσο υπέροχος άνθρωπος είναι ο Δημήτρης Αποστολάκης. Γιατί εμείς στο νησί τον ξέρουμε καλά και τον αγαπάμε που μας έμαθε ότι η παράδοση ενός τόπου βρίσκεται στις ρίζες της και στα νέα παιδιά . Και γιατί οι καθημερινοί άνθρωποι είναι οι καλλιτέχνες της ζωής όπως λέει πάντα ο ίδιος.
Δεύτερη μέρα του Φεστιβάλ και ήμουν ξανά εκεί να γεμίσω την ψυχή και το μυαλό μου με καινούργιες μουσικές. Ξανά στο χέρι το αναψυκτικό από την Ικαρία ( έγινα φαν στην πρόταση των παιδιών του καφενείου ) και ….έτοιμη !
Baildsa : Μια τρελοπαρέα καταπληκτικών μουσικών που επί μία ώρα χόρευαν , τραγουδούσαν και έκαναν πλάκα σαρώνοντας τη σκηνή με την ζωντάνια και το κέφι τους.
Θραξ Πανκc : Μεγάλη έκπληξη η συγκεκριμένα μπάντα όπου δεν μπορούσα να φανταστώ ότι η ηλεκτρική κιθάρα θα ταίριαζε τόσο υπέροχα με το νταούλι και την γκάιντα. Ουάου !
Boban Malkovic : Μάλιστα…. η αδυναμία μου στη Σέρβικη μουσική και γλώσσα δεν θα με κάνει να είμαι αντικειμενική . Είμαι παιδί του Goran Brecovic και του καιρού των τσιγγάνων και όταν παίζουν τα χάλκινα και ακούγεται η μελαγχολική Σέρβικη γλώσσα ανατριχιάζω ολόκληρη . Και συγκινούμαι και δεν καταλαβαίνω τι λέει αλλά νιώθω τον πόνο και την θλίψη στην ποίηση των στίχων. Ναι δεν είμαι αντικειμενική .
Και το διήμερο φεστιβάλ τελειώνει εδώ για φέτος και εγώ φεύγω από τον χώρο γεμάτη από το μουσικό ταξίδι που έκανε βόλτες στα Βαλκάνια , στη Θεσσαλονίκη, στη Φλώρινα, στη Θάσο, στην Αθήνα και την Κρήτη !
Του χρόνου θα είμαι πάλι εκεί να γεμίσω συναισθήματα και θα περάσω και από το Καφενείο του Καραγκιόζη να πιω το αναψυκτικό μου!
Κείμενο: Χαρίτου Μαρία
Φωτογραφία: jo vallianatou photography
