Από την Μαριάντζελα Ψωμαδέλλη
Μια άκρως συγκινητική παράσταση παρακολουθήσαμε πριν μερικές μέρες σ’ ένα από τα κρυμμένα διαμαντάκια του Μεταξουργείου. Αναφερόμαστε στο πολυβραβευμένο αριστούργημα του Τζεφ Μπάρον «Κάθε Πέμπτη κύριε Γκρην» που ανεβαίνει φέτος στο θέατρο Αργώ σε σκηνοθεσία του Κώστα Γάκη, σε μια ολοκαίνουρια μετάφραση του έργου από τον σκηνοθέτη μαζί με τον ίδιο τον συγγραφέα.
Η ιστορία του κειμένου μας μεταφέρει στη Νέα Υόρκη όπου ένας μοναχικός Νεοϋορκέζος, ο κύριος Γκρην, ο οποίος έχει αποτραβηχτεί μετά το θάνατο της γυναίκας του στο διαμέρισμά του στο Μανχάταν δέχεται τις επισκέψεις του νεαρού Ρος, ο οποίος εργάζεται σε μια μεγάλη πολυεθνική εταιρεία. Οι δύο αυτοί τόσο γνώριμοι σε όλους μας χαρακτήρες που ήρθαν κοντά εξαιτίας ενός επιπόλαιου ατυχήματος, θα διανύσουν όλη την ανθρώπινη διαδρομή από το γέλιο ως τα πιο λυτρωτικά δάκρυα συγκίνησης. Η σχέση αυτή θα αλλάξει για πάντα και τους δύο. Θα σύρει τον καθένα έξω από τη ζώνη ασφαλείας του, θα απειλήσει τις επιφανειακές τους βεβαιότητες, θα απαλύνει τα αγκάθια τους. Μαζί θα καταργήσουν την απόσταση που τους χωρίζει και θα γίνουν – με έναν τρόπο βαθύ και αμετάκλητο – συγγενείς.
Πρόκειται για ένα έργο- ύμνο στη διαφορετικότητα που γράφτηκε το 1999 και έχει παιχτεί με επιτυχία σε περισσότερες από 50 χώρες αποσπώντας αρκετά θεατρικά βραβεία. Στη σύγχρονη μετάφραση που επιμελήθηκε ο ίδιος ο Τζεφ Μπάρον με τον σκηνοθέτη της παράστασης Κώστα Γάκη αναδεικνύονται τα μηνύματα του έργου, τονίζοντας την ανάγκη του “μαζί” στο δρόμο προς το φως, την απελευθέρωση και την ακύρωση των αγκυλώσεων του παρελθόντος. Ένας ύμνος στην ανιδιοτελή αγάπη που με όπλο την τρυφερότητα μπορεί να υπερπηδήσει όλα τα εμπόδια καταρρίπτοντας στερεότυπα ετών.
Στο σκηνοθετικό τιμόνι αλλά και στη μουσική σύνθεση της παράστασης βρίσκεται ο Κώστας Γάκης υπηρετώντας στο μέγιστο βαθμό το ύφος του κειμένου. Έστησε ένα θέαμα με κλιμακωτό συναίσθημα και συγκινητικές, απελευθερωτικές κορυφώσεις χτίζοντας βήμα βήμα τη σχέση των δυο ηρώων που ήταν και το κύριο ζητούμενο του έργου. Τέλος, ισορρόπησε με συνέπεια το κωμικό με το δραματικό στοιχείο του έργου αποσυμφορίζοντας έξυπνα το συγκινησιακό κλίμα του έργου. Ωστόσο, νιώσαμε πως οι μουσικές του συνθέσεις, αν και σε γενική ομολογία μας άρεσαν (ειδικά το σημείο με τους ψιθύρους), μερικές στιγμές υπερτόνιζαν το συναίσθημα του έργου κάνοντας το θέαμα να ασφυκτιεί.
Στους δυο πρωταγωνιστικούς ρόλους του κυρίου Γκρην και του νεαρού Ρος απολαύσαμε τον Γιώργο Κωνσταντίνου και τον Αποστόλη Τότσικα αντίστοιχα. Η χημεία των δυο ηθοποιών είναι αδιαμφισβήτητη επί σκηνής. Η ερμηνεία του Γιώργου Κωνσταντίνου ήταν βαθιά συγκινητική. Ο σπουδαίος ηθοποιός αντιμετώπισε το ρόλο του σαν ώριμος έφηβος με μια αξιοθαύμαστη ορμή και ταυτόχρονα ένα μέτρο που μόνο ένας ηθοποιός της δικής του εμπειρίας και του δικού του μεγέθους μπορούσε να δείξει. Να τον έχει ο Θεός καλά να μας χαρίσει τόσο δυνατές θεατρικές στιγμές και μελλοντικά. Από την άλλη, ο Αποστόλης Τότσικας στάθηκε επάξια στο πλευρό του συμπρωταγωνιστή του δίνοντάς μας μια δουλεμένη και προσεγμένη ερμηνεία. Από τις καλύτερές του θεατρικές στιγμές μέχρι σήμερα!
Τα σκηνικά που επιμελήθηκε για την παράσταση ο Αντώνης Χαλκιάς ανταποκρίνονταν πλήρως στις ανάγκες του έργου και στο περιβάλλον του σπιτιού που θα είχε ένας άνθρωπος παρατημένος από την ίδια του τη ζωή. Ατμοσφαιρικοί και οι φωτισμοί του Λευτέρη Παυλόπουλου που έδωσαν στο συνολικό θέαμα αυτό το κάτι παραπάνω.
Στο σύνολό της, η παράσταση “Κάθε Πέμπτη κύριε Γκρην” είναι μια υπέροχη θεατρική πρόταση για όλη την οικογένεια και μια αφορμή να αναθεωρήσουμε λανθασμένες θεωρίες αιώνων. Στο τέλος, μόνο η αγάπη μπορεί να σώσει τις ψυχές μας.
Καλή θέαση σε όλους!
