Είδαμε την παράσταση «Εκτός ύλης ή Ο μονόλογος ενός καθ’ομολογία παράλογου»
Από τη Μαριάντζελα Ψωμαδέλλη
Υπάρχει πολιτικός που στη σημερινή εποχή αναλαμβάνει τις ευθύνες του και δεν διστάζει να ζητήσει συγνώμη από τον ελληνικό λαό; Κι όμως υπάρχει και τον συναντήσαμε στο θέατρο Αλκμήνη στην παράσταση «Εκτός ύλης ή Ο μονόλογος ενός καθ’ ομολογία παράλογου» με πρωταγωνιστή το Γεράσιμο Σκιαδαρέση.
Στο θεατρικό έργο του Κώστα Λεϊμονή, βραβευμένο από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών, ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης μετατρέπεται από πολιτικάντης σε πολιτικός, εκφωνώντας πριν παραιτηθεί, τον τελευταίο του λόγο στη Βουλή. Η παράσταση αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον, αφού οι θεατές έχουν τη δυνατότητα να επιλέξουν αν θα καθίσουν στα έδρανα της Βουλής ως συνάδελφοι πολιτικοί ή θα παρακολουθήσουν από τα θεωρεία ως αγανακτισμένοι πολίτες. Οι δυο παρατάξεις, όσο κι αν φαινομενικά διαφέρουν, έχουν κοινό μέρισμα της ευθύνης για την σημερινή κατάσταση της Ελλάδας. Θα αποφασίσουν να την αναλάβουν ή για άλλη μια φορά θα καθίσουν με σταυρωμένα τα χέρια;
Πρόκειται για ένα θεατρικό έργο, ένα πολιτικό λόγο που διέπεται από την επιθυμία να ακουστούν αλήθειες σε μια εποχή που κυριαρχεί το ψέμα και η υποκρισία από την πιο αθώα μέχρι την πιο βαρειά της μορφή. Βλέπουμε έναν υπουργό να εκφωνεί τον τελευταίο του λόγο στο ελληνικό κοινοβούλιο κάνοντας την αυτοκριτική του για τις πράξεις του όσο καιρό βρισκόταν στο πολιτικό προσκήνιο. Ένας πολιτικός που δεν διστάζει να θυσιάσει το χρήμα και την εξουσία στο βωμό της αλήθειας και της προσωπικής του λύτρωσης. Κι αυτό από μόνο του είναι μια ισχυρή ελπίδα πως ακόμη και τώρα αν το επιθυμούμε, μπορούμε να κάνουμε ένα restart και να αλλάξουμε ό,τι δεν μας αρέσει μέσα μας και γύρω μας.
Στον πρωταγωνιστικό ρόλο του πολιτικού απολαύσαμε τον εξαιρετικό Γεράσιμο Σκιαδαρέση που αναμφισβήτητα ήταν μια από τις ιδανικότερες επιλογές για το συγκεκριμένο ρόλο. Η ερμηνεία του ηθοποιού ήταν μεστή, ώριμη, φυσική αναδεικνύοντας στο έπακρο το έργο. Η δυνατότητα του ηθοποιού να ελίσσεται συναισθηματικά με τέτοια ταχύτητα και τέτοια φυσικότητα ήταν κάτι το μοναδικό. Αντάξια στάθηκαν στο πλευρό του και η Μαγδαληνή Παλιούρα, ο Κωνσταντίνος Μουταφτσής και ο Τάσος Κονταράτος, οι υπόλοιποι δηλαδή ηθοποιοί της παράστασης που υπηρέτησαν με ευλάβεια και σοβαρότητα τους ρόλους τους.
Η εύστοχη σκηνοθεσία της παράστασης ανήκει στην Κωνσταντίνα Νικολαϊδη, η οποία συνεχίζει να μας εκπλήσσει ευχάριστα με το σκηνοθετική της ταλέντο. Η σκηνοθέτης εκμεταλλεύτηκε όλο το χώρο της θεατρικής αίθουσας για να εξελίξει τη δράση του έργου τοποθετώντας κάποιους από τους ηθοποιούς ανάμεσα στο κοινό και δημιουργώντας έτσι μια ουσιαστικότερη σχέση μεταξύ τους. Χρησιμοποίησε ακόμη flashback αναμνήσεις και αποσπάσματα βίντεο σε οθόνες, μέθοδοι που εξυπηρέτησαν σαφώς την πλοκή του έργου αλλά έδωσαν και μια διαφορετική πινελιά στην παράσταση.
Αναμφισβήτητα, μεγάλο μέρος της επιτυχίας της παράστασης βασίζεται στο εξαιρετικό σκηνικό που επιμελήθηκε η Πολυτίμη Μαχαίρα και μας έβαλε αμέσως στο κλίμα του τί πρόκειται να παρακολουθήσουμε από την είσοδό μας στη θεατρική αίθουσα . Η σκηνογράφος έφτιαξε στη κεντρική σκηνή του Αλκμήνη ένα ακριβές αντίγραφο με τα έδρανα της Βουλής παραπέμποντας αμέσως σε μια μικρογραφία του ελληνικού Κοινοβουλίου. Η δουλειά της ήταν εντυπωσιακή!
Στα συν της παράστασης και η εύστοχη πρωτότυπη μουσική επένδυση του Γιώργου Περού με τα δύο ηχητικά αποσπάσματα του Μάνου Χατζιδάκι και του Μανώλη Αναγνωστάκη να μας προκαλούν δέος.
Το «Εκτός Ύλης» είναι άλλο ένα θεατρικό διαμαντάκι, κρυμμένο επιμελώς στα στενά των Πετραλώνων. Ψάξτε το και αφήστε το να λάμψει μέσα σας. Αξίζει τον κόπο.
Καλή σας θέαση!
