Από τη Μαριάντζελα Ψωμαδέλλη
Μια άκρως ενδιαφέρουσα κωμωδία καταστάσεων παρακολουθήσαμε το απόγευμα της Κυριακής σε μια ακόμα θεατρική μας εξόρμηση. Ο λόγος για την παράσταση «Παράξενο Ζευγάρι», το έργο του δημοφιλούς Νηλ Σάιμον που ανεβαίνει φέτος στο θέατρο Ζίνα σε σκηνοθεσία Βλαδίμηρου Κυριακίδη.
Πρόκειται για ένα τρυφερό έργο που ενδείκνυται για όλη την οικογένεια και προσεγγίζει τα όρια της αντρικής φιλίας, την έννοια της συμβίωσης αλλά και την εμμονή της εποχής μας με την τεχνολογία και τα κοινωνικά δίκτυα. Οι βασικοί του ήρωες είναι δυο άνθρωποι της διπλανής πόρτας με τους οποίους ο θεατής βρίσκει από την πρώτη στιγμή πολλά σημεία ταύτισης. Ο Όσκαρ(Γιάννης Ζουγανέλης) είναι ένας αθλητικός συντάκτης σε εφημερίδα της Νέας Υόρκης, κοινωνικός, σκορποχέρης και ιδιαίτερα ακατάστατος. Ζει μόνος του σε ένα μεγάλο διαμέρισμα της Νέας Υόρκης μετά το διαζύγιο με τη σύζυγό του που μονίμως περιμένει από εκείνον την καθυστερημένη της διατροφή. Από την άλλη, ο Φέλιξ (Βλαδίμηρος Κυριακίδης) είναι συντάκτης ειδήσεων σε τηλεοπτικό κανάλι, μονογαμικός, σπιτόγατος και εμμονικός με την τάξη και την καθαριότητα του σπιτιού. Οι δυο φίλοι αναγκάζονται να συγκατοικήσουν μετά το χωρισμό του Φέλιξ με τη γυναίκα του αφού εκείνη τον πετάει έξω από το σπίτι. Τότε, ο Όσκαρ προσφέρει το σπίτι του ως καταφύγιο στο φίλο του. Η συμβίωση αυτών των δύο εκ διαμέτρου αντίθετων χαρακτήρων επιφέρει κωμικά αποτελέσματα και συνεχείς ανατροπές επί σκηνής αλλάζοντας ολοκληρωτικά τη ζωή τους.
Ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης έχει διπλό ρόλο στην παράσταση αφού πρωταγωνιστεί αλλά ταυτόχρονα υπογράφει και τη σκηνοθεσία της. Έχω παρακολουθήσει και στο παρελθόν σκηνοθετικές δουλειές του καλλιτέχνη και με έχει κερδίσει με την ευρηματικότητά του στο στήσιμο των σκηνών αλλά και τα έξυπνα στοιχεία που εύστοχα προσθέτει σε κομβικά σημεία της παράστασης. Ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης έστησε κι αυτή τη φορά μια παράσταση με ρυθμό στην οποία υπήρχαν γρήγορες εναλλαγές κωμικών και τρυφερών στιγμών που άγγιζαν το θεατή και του προκαλούσαν ανάμεικτα συναισθήματα. Το εύρημα της χρήσης βίντεο κατά τη διάρκεια της παράστασης ήταν μια σύγχρονη λύση που βοήθησε εμφανώς στην προετοιμασία της επόμενης σκηνής κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή. Αν εξαιρέσουμε την «κοιλιά» που προκάλεσε η εκτενής σκηνή με τα κλάματα και τις δυο γειτόνισσες, ο σκηνοθέτης κέρδισε και αυτή τη φορά το στοίχημα παρουσιάζοντας ένα απολαυστικό θέαμα στο κοινό.
Υποκριτικά, ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης είχε πολλές καλές στιγμές προσεγγίζοντας τον Όσκαρ με ιδιαίτερη αγάπη, κωμική διάθεση και εκφραστικότητα, σαρώνοντας κυριολεκτικά τη σκηνή με την πληθωρική του παρουσία.
Από την άλλη πλευρά, ο Γιάννης Ζουγανέλης βρισκόταν υποκριτικά σε πιο γνώριμα λημέρια. Ο Όσκαρ είναι γοητευτικός, παιχνιδιάρης και με άφθονο χιούμορ, στοιχεία που έχει ο ηθοποιός σε μεγάλο βαθμό και στην κανονική του ζωή. Γι’ αυτό το λόγο, είναι απολύτως λογικό να προσαρμόστηκε και ευκολότερα σε ό,τι είχε να κάνει. Με συνέπεια και μέτρο στα εκφραστικά του μέσα, ο Γιάννης Ζουγανέλης μας χάρισε μια ερμηνεία που κέρδισε συνολικά τις εντυπώσεις μας.
Από τον υπόλοιπο θίασο ξεχωρίσαμε τον εξαιρετικό Πάνο Σταθακόπουλο στο ρόλο του αστυνομικού φίλου των δυο πρωταγωνιστών. Ο ηθοποιός δεν παύει να μας εκπλήσσει ευχάριστα σε κάθε θεατρικό του βήμα. Μας χάρισε δικαίως άφθονες στιγμές γέλιου και τον ευχαριστούμε μέσα από την καρδιά μας γι’ αυτό. Απολαυστικός και ο Ερμόλαος Ματθαίου με την ιδιαίτερη κωμική του στόφα να τον κάνει να ξεχωρίζει στις σκηνές συνόλου. Στο ύψος των περιστάσεων στάθηκαν υποκριτικά και ο Γιώργος Χατζής με τον Ντίνο Σπυρόπουλο συμπληρώνοντας επιτυχώς την κωμική αντροπαρέα.
Ωστόσο, με απογοήτευση παρατηρήσαμε πως οι ρόλοι που καλούνταν να ερμηνεύσουν η γλυκήτατη Βάσω Γουλιελμάκη και η ταλαντούχα Ιωάννα Ασημακοπούλου δεν ήταν ιδιαίτερα μεγάλοι και σίγουρα δεν επέτρεψαν στις δυο εξαιρετικές ηθοποιούς να ξεδιπλώσουν όλες τις πτυχές του υποκριτικού τους ταλέντου. Παρόλα αυτά, για όσο βρέθηκαν στη σκηνή, οι παρουσίες τους ήταν ιδιαιτέρως χαριτωμένες.
Τα μαγικά τους έκαναν πάλι τόσο η Μαίρη Τσαγκάρη στα σκηνικά της παράστασης όσο και η Κατερίνα Μαραγκουδάκη στους φωτισμούς στήνοντας εύστοχα την ατμόσφαιρα του εσωτερικού ενός σπιτιού στη Νέα Υόρκη. Μας άρεσαν πολύ και τα κοστούμια που επιμελήθηκε η Νικόλ Παναγιώτου και ταίριαζαν απόλυτα με τους χαρακτήρες του έργου.
Συνολικά, το «Παράξενο Ζευγάρι» είναι μια ευχάριστη παράσταση και αποτελεί μια καλή επιλογή για κάθε θεατή που επιθυμεί να γελάσει και να ξεχάσει τα προβλήματά του για δύο ολόκληρες ώρες.
Καλή σας θέαση!
