Είδαμε την παράσταση «Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ»
Από τη Μαριάντζελα Ψωμαδέλλη
Πόσο αλκοόλ χρειάζεται να καταναλώσει κάποιος για να φανερωθεί ο πραγματικός του χαρακτήρας; Αμέτρητο! Ακόμα κι όταν νιώθεις πως δεν αντέχεις άλλο, θέλεις να πιεις και να πάρεις κουράγιο για να βυθιστείς ακόμη περισσότερο σε μια κινούμενη άμμο που εσύ ο ίδιος δημιούργησες κάτω από τα πόδια σου. Έτσι συμπεριφέρονται τουλάχιστον οι ήρωες του πασίγνωστου θεατρικού έργου του Έντουαρντ Άλμπυ «Ποιός φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ» που παρακολουθήσαμε στο Από Μηχανής Θέατρο σε σκηνοθεσία του Γιώργου Κιμούλη.
Πρόκειται για μια παράσταση που βαδίζει σε τεντωμένο σχοινί ισορροπώντας ανάμεσα στην κωμωδία και το δράμα. Παρακολουθήσαμε την συνάντηση του Τζωρτζ(Άκις Βλουτής) και της Μάρθας(Νίκη Παλληκαράκη) στο σαλόνι του σπιτιού τους, στις 2 μετά τα μεσάνυχτα με ένα νεαρότερο ζευγάρι τον Νικ(Σαράντος Γεωγλερής) και την Χάνυ(Τζωρτζίνα Λιώση), μια συνάντηση που ολοκληρώνεται ωστόσο την ώρα που χαράζει. Τα πρόσωπα αν και ανήκουν στην τάξη της υψηλής κοινωνίας αφού πρόκειται για ευκατάστατους και διανοούμενους ακαδημαϊκούς πολίτες, δεν διστάζουν να γκρεμίσουν τους κοινωνικούς φραγμούς με το λόγο τους να γίνεται άγριος και σχεδόν χυδαίος.
Όλα αυτά πραγματοποιούνται σε συνθήκη ενός άγριου παιχνιδιού εξουσίας και φύλων θίγοντας τα δίπολα άνδρας – γυναίκα, αγάπη – μίσος, γονιμότητα – στειρότητα, θύμα – θύτης, ιστορία – βιολογία, εκκλησία – παγανισμό με το αλκοόλ να ρέει άφθονο στα ποτήρια σε όλη τη διάρκεια της βραδιάς αποκαλύπτοντας τα βαθύτερα ένστικτα και τα μυστικά των πρωταγωνιστών.
Ο θεατής βρίσκεται σε μια διαρκή αναταραχή, μια ζάλη λες και οι αναθυμιάσεις του αλκοόλ τον επηρεάζουν και τον κάνουν να δυσκολεύεται να ξεχωρίσει τί ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας και τί είναι πραγματικό από τα λεγόμενα των ηρώων. Αυτή είναι ίσως και η μεγαλύτερη επιτυχία της σκηνοθεσίας του Γιώργου Κιμούλη που κατάφερε να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον των θεατών σε ένα δύσκολο και κλειστοφοβικό έργο.
Όσο για τους ηθοποιούς, ξεχωρίσαμε το πρωταγωνιστικό δίδυμο των Βλουτή- Παλληκαράκη. Παρατηρήσαμε πως οι δυο ηθοποιοί πατούσαν πιο σταθερά μέσα στους ρόλους των Τζωρτζ και Μάρθας αντίστοιχα. Είχαν αναπτύξει σχέσεις μεταξύ τους, κάτι που τους βοήθησε αναμφισβήτητα να γιγαντώσουν τα συναισθήματα της ειρωνείας και του θυμού στους ήρωές του και να τα περάσουν στο θεατή ως φυσική κατάληξη των εντάσεών τους και όχι ως σκηνοθετική οδηγία. Όσον αφορά το νεότερο ζευγάρι Γεωγλερή- Λιώση, αν και μας έγινε ιδιαίτερα συμπαθές- ειδικά η γλυκύτατη Τζωρτζίνα Λιώση- από την πρώτη στιγμή, ωστόσο δεν μπορέσαμε να καταλάβουμε με σαφήνεια τα αισθήματά του με αποτέλεσμα τα ξεσπάσματά τους επί σκηνής να είναι κάπως αμήχανα.
Πρόκειται για ένα έργο που αντιμετωπίζει την ιδέα της συνύπαρξης με τρόμο δείχνοντας παράλληλα την ιδιαίτερη μορφή αγάπης αλλά και την τεράστια ανάγκη των πρωταγωνιστών να ξεπεράσουν τα όποια εμπόδια προκύπτουν στο δρόμο τους μαζί, σαν ζευγάρι, αλλιώς ο κίνδυνος να χαθούν είναι μεγάλος.
Το «Ποιός φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ»είναι ένα πασίγνωστο έργο που πραγματεύεται τις οικογενειακές σχέσεις. Μας γέμισε ανάμεικτα συναισθήματα αλλά και προβληματισμό για αυτές. Αξίζει να το παρακολουθήσετε και να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα.
Καλή σας θέαση!
