30 ΧΡΟΝΙΑ ΜΩΡΑ ΣΤΗΝ ΦΩΤΙΑ
Όταν πρέπει να περιγράψεις μία συναυλία από τα Μωρά οι λέξεις φαντάζουν λίγες πόσο μάλλον για τα 30 χρόνια τους μία επετειακή εμφάνιση στο κύτταρο. Ένα γεγονός που δεν πρέπει για κανένα λόγο να χάσεις. Γεμάτος ανυπομονησία κατηφόρισα προς το Κύτταρο. Το μαγαζί από νωρίς ασφυκτικά γεμάτο περιμένοντας ευλαβικά την μεγάλη στιγμή που η θρυλική μπάντα θα κάνει την εμφάνισή της. Λίγο μετά τις 23.30 ο Στέλιος Σαλβαδόρ και τα Μωρά ανέβηκαν στην σκηνή και δεν χρειάζονταν πραγματικά τίποτα άλλο για να πάρει φωτιά ο χώρος. Οι πρώτες νότες έσκισαν τον αέρα και το κύτταρο όλο στο πόδι.
Τραγούδια από τον πρώτο ιστορικό τους δίσκο ο κόσμος να χορεύει και να τραγουδάει σε έκσταση. Η συγκίνηση ήταν εμφανής στην ατμόσφαιρα αλλά και στον ίδιο τον Στέλιο. Μικρές ιστορίες για το πως ξεκίνησε η μπάντα αλλά και αναφορά σε πρόσωπα που έπαιξαν το ρόλο τους για να πάρει σάρκα και οστά . Για το πως ο Στέλιος και ο μικρός του αδερφός ο Γιώργος χωρίς να έχουν καμία σχέση με μουσική από την τρέλα του Στέλιου να ασχοληθεί με αυτό ξεκίνησαν όλα. Κάπου γύρω στο 82 -83 όταν ο Στέλιος έπρεπε να πάει φαντάρος αγόρασε ένα σετ τύμπανα στο Γιώργο και του λέει “λοιπόν Γιωργάκη όταν γυρίσω να είσαι έτοιμος να φτιάξουμε συγκρότημα.
Τα τραγούδια να συνεχίζονται ο κόσμος να παραληρεί και οι εκπλήξεις να διαδέχονται η μία την άλλη. Ιστορία για τον πρώτο κιθαρίστα των Μωρών τον Δημήτρη Βασιλειάδη τον λεγόμενο και Μπάννυ και το πως ο Στέλιος γυρνώντας στην Βέροια με την στρατιωτική του στολή σαν ταχυδρόμος είδε αυτό το σκληροπυρηνικό πανκιό με το κίτρινο μαλλί και τα έμπλεξαν παρέα. Στον προτζέκτορα εμφανίστηκε ο Μπάννυ να κάνει έναν χαιρετισμό και το πάρτι συνεχίστηκε.
Δεκαετία 90 δεύτερος δίσκος φωλιά του κούκου Βαβυλωνία και το κύτταρο να παίρνει φωτιά. Κομμάτια από τους επόμενους δίσκους αλλά και νέα ακυκλοφόρητα μπλεγμένα με τα παλιά γνωστά κομμάτια σε ένα ξέφρενο πάρτι που από σε ταξίδευε μία στην Βέροια του 80 μία στην δεκαετία του ενενήντα και του δύο χιλιάδες και μια να σε κάνει να φαντάζεσαι το μέλλον αυτής της θρυλικής μπάντας.
Μανιφέστο και καπνογόνα να ανάβουν, ο κόσμος να χοροπηδάει από άκρη σε άκρη και το Κύτταρο να δονείται απίστευτα. Ο Στέλιος να πέφτει στο κοινό και περιφέρεται στα χέρια του κόσμου χωρίς να σταματήσει να παίζει μπάσο. Τελευταίο κομμάτι Κάτω στην πόλη και δεν έμεινε τίποτε όρθιο.
Δεν υπάρχουν λόγια ούτε καν εικόνες να περιγράψουν το τι έγινε. Μόνο αναμνήσεις που θα μας ταξιδεύουν για πάντα.
Μέχρι τα 40 χρόνια των Μωρών και βλέπουμε….
Κείμενο – Φωτογραφία : Jim Hionatos Petrovitsis
