Από την Μαριάντζελα Ψωμαδέλλη
Είναι κι αυτές οι παραστάσεις που ξέρεις ακόμη πριν καν τις παρακολουθήσεις πως θα αφήσουν τ’αποτυπώματά τους μέσα σου για μια ζωή. Σ’ αυτή την κατηγορία ανήκει και η παράσταση «Η Βασίλισσα της Ομορφιάς» του Μάρτιν ΜακΝτόνα που μετά τη sold out πορεία της στο Επί Κολωνώ και έχοντας κερδίσει 3 βραβεία κοινού του Αθηνοράματος, συνεχίζει φέτος την επιτυχημένη της διαδρομή στο Σύγχρονο Θέατρο. Αυτή λοιπόν την παράσταση είχαμε την χαρά να παρακολουθήσουμε πρόσφατα και σας μεταφέρουμε τις εντυπώσεις μας.
«Η Βασίλισσα της Ομορφιάς» του Ιρλανδού συγγραφέα Martin McDonagh – του μοναδικού συγγραφέα μετά τον Σαίξπηρ που είδε να ανεβαίνουν στο Λονδίνο μέσα στην ίδια χρονιά τέσσερα έργα του, αποτελεί το πρώτο μέρος της «Τριλογίας της Κοννεμάρα» μαζί με τα έργα «Το κρανίο της Κοννεμάρα» (1997) και «Άγρια Δύση» (2001). Το έργο που έκανε γνωστό παγκοσμίως τον Ιρλανδό συγγραφέα είναι ένα σύγχρονο κλασικό έργο που ακολουθεί τη σπουδαία παράδοση της ιρλανδικής δραματουργίας. Πρόκειται για μια τραγωδία για την ανθρώπινη μοναξιά, με μαύρο, διαβρωτικό χιούμορ, έντονο σασπένς και μεγάλες ανατροπές.
Η ιστορία μας ταξιδεύει σε μια μικρή επαρχιακή πόλη της Ιρλανδίας στις αρχές της δεκαετίας του ’90 όπου δύο γυναίκες ζουν μόνες τους: η ηλικιωμένη αυταρχική Μαγκ Φόλαν και η 40χρονη κόρη της Μωρήν, η οποία την φροντίζει. Η σχέση τους είναι μια σχέση αγάπης και μίσους, που κάνει τη συμβίωσή τους σχεδόν αφόρητη σε έναν ανελέητο αλληλοσπαραγμό. Τη ζωή τους θα ανατρέψει η εμφάνιση του Πάτο Ντούλυ, ενός άνδρα που επιστρέφει για λίγο στην πόλη του και έχει πάντα στο μυαλό του, είκοσι χρόνια τώρα, την Μωρήν ως τη βασίλισσα της ομορφιάς της μικρής τους πόλης. Θα εκμεταλλευτεί η Μωρήν την τελευταία της ευκαιρία να αγαπήσει και να αγαπηθεί;
Το συγκεκριμένο κείμενο επιχειρεί μια βαθιά τομή στη σύγχρονη ζωή εστιάζοντας στις ανθρώπινες σχέσεις και στις ρωγμές τους με επιθετικό τρόπο, χρησιμοποιώντας τη μέθοδο του in yer face theatre που αναπτύχθηκε στη Μεγάλη Βρετανία τη δεκαετία του ‘90.
Την σπουδαία σκηνοθεσία της παράστασης υπογράφει η έμπειρη Ελένη Σκότη που τα τελευταία χρόνια δεν μας έχει απογοητεύσει ποτέ με την ώριμη ματιά που επιλέγει να «διαβάσει» και να στήσει μια παράσταση. Γνωρίζοντας ότι «Η Βασίλισσα της Ομορφιάς» είναι ένα έργο που βασίζεται στις ερμηνείες, η σκηνοθέτις έστησε βήμα –βήμα τις σχέσεις μεταξύ των ηρώων, εκμεταλλευόμενη το εξαιρετικό υποκριτικό της υλικό και έχτισε ολοκληρωμένες προσωπικότητες και κλιμακωτές εντάσεις μεταξύ τους κάνοντας τον θεατή πραγματικό μέτοχο στο όλο της εγχείρημα.
Η παράσταση βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στις ερμηνείες των ηθοποιών, οι οποίες είναι κατά γενική ομολογία εξαιρετικές. Η Σοφία Σεϊρλή ενσαρκώνει με πειστικότητα την αυταρχική ηλικιωμένη Μαγκ Φόλαν κατορθώνοντας να μας κάνει να την αντιπαθήσουμε με όλη μας της ψυχή και να μην λυπηθούμε στιγμή για το τέλος της. Από την άλλη, η Αγορίτσα Οικονόμου στο ρόλο της Μωρήν είναι πραγματικά μια αποκάλυψη! Η ερμηνεία της ήταν μεστή, ολοκληρωμένη, εκδηλώνοντας μοναδικά το βάθος των ακραίων της συναισθημάτων και την εύθραυστη ψυχική της υγεία. Η σύμπραξη των δυο γυναικών επί σκηνής θύμιζε σκωτζέζικο ντουζ με τα συναισθήματα αγάπης και μίσους μεταξύ τους να εναλλάσσονται με αλματώδεις ρυθμούς και την ένταση να φτάνει στα ύψη. Αξίζουν και στις δύο θερμά συγχαρητήρια!
Αξιόλογος και ο Ιωσήφ Ιωσηφίδης στο ρόλο του Πάτο Ντούλυ. Ο ηθοποιός έντυσε τον ήρωά του με τη ευαισθησία και την καλοσύνη που του άρμοζε χαρίζοντάς μας μια ανθρώπινη ερμηνεία. Με τη σειρά του, ο Γιώργος Κατσής στο ρόλο του Ρέι, αδερφού του Πάτο ήταν αυθόρμητος, θρασύς και με το χιούμορ του έδωσε ενδιαφέρουσες πινελιές σε αρκετά σημεία της παράστασης.
Το υπέροχο σκηνικό(επιτέλους μια παράσταση με πραγματικό σκηνικό) όπως και τα κοστούμια της παράστασης επιμελείται ο Γιώργος Χατζηνικολάου αποτυπώνοντας εύστοχα όλη την ιρλανδική ατμόσφαιρα ενός επαρχιακού σπιτιού ενώ εναρμονισμένη με το πνεύμα του έργου ήταν και η μουσική επιμέλεια του Στέλιου Γιαννουλάκη. Τέλος, οι ατμοσφαιρικοί φωτισμοί του Αντώνη Παναγιωτόπουλου ανέδειξαν και την παραμικρή σκηνική λεπτομέρεια και έδωσαν στην παράσταση αυτό το κάτι παραπάνω.
Δεν βρίσκω λόγια για να χαρακτηρίσω αυτή την παράσταση. Θυμηθήκαμε επιτέλους πως είναι το πραγματικό θέατρο. Απολαύσαμε ουσιαστικό κείμενο και δυνατές ερμηνείες που θα θυμόμαστε για όλη μας τη ζωή. Αυτή την παράσταση δεν πρέπει να τη χάσετε!
Καλή θέαση σε όλους!
