Με αφορμή το βιβλίο του συγγραφέα Νίκου Ιατρού που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ιωλκός με τίτλο «Σκόνη στο πρόσωπο» συνομιλούμε για δύσκολες, υπόγειες και μη, διαδρομές, για το βάρος που κουβαλά ο καθένας από μας σε αυτές και πως αυτό μας αλλάζει.
Μιλήστε μας για την υπόθεση του βιβλίου σας.
Δύο φιλικά ζευγάρια, θέλοντας να αποδράσουν από την πόλη και να περάσουν ένα Σαββατοκύριακο στην εξοχή, αποφασίζουν να εξερευνήσουν ένα σπήλαιο στη Μάνη με τη βοήθεια ενός εξειδικευμένου οδηγού. Στις υγρές και σκοτεινές διαδρομές της σπηλιάς, οι τρεις άντρες και οι δύο γυναίκες, εκτός από τις δύσκολες διαδρομές, θα διασταυρωθούν και θα αναμετρηθούν με τις αντοχές τους, τις ενοχές τους και τις απώλειες τους. Μια κατολίσθηση θα τους εγκλωβίσει στο σκοτάδι και στο φόβο του θανάτου. Όταν θα ξαναβγούν στο φως θα είναι διαφορετικά όμοιοι.
Πως εμπνευστήκατε την ιστορία και ποιο μήνυμα θέλετε να περάσετε στους αναγνώστες σας;
Για πολλά χρόνια συμμετέχοντας στα βιωματικά προγράμματα του σχολείου που δουλεύω είχα την τύχη να επισκεφτώ αρκετά σπήλαια. Αυτές οι υπόγειες διαδρομές των σπηλαίων ήταν η έμπνευσή μου για την ιστορία της «Σκόνης». Η σκόνη στο πρόσωπο είναι το βάρος που κουβαλά ο καθένας μας στις εσωτερικές διαδρομές του, Το ερώτημα είναι αν θα καταφέρει να βγει στο φως και να ξεπλύνει τη σκόνη στο νερό της θάλασσας ή θα παραμείνει εγκλωβισμένος στο σκοτάδι.
Πόσο διάστημα κάνατε να το γράψετε και πως επηρέασε αυτό την καθημερινότητά σας;
Χρειάστηκαν τρία χρόνια για να ολοκληρωθεί η ιστορία της «Σκόνης». Η ζωή μου επηρεάστηκε μάλλον θετικά γιατί κατάφερα γράφοντας να εκτονώνω την πίεση της ημέρας.
Ποιο είναι το σημείο εκείνο που απαίτησε περισσότερη δουλειά από μέρους σας ή έχει μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά ή το μυαλό σας και γιατί;
Στο βιβλίο υπάρχουν δυο φωνές. Η πρωτοπρόσωπη του Άγγελου και η τριτοπρόσωπη του αφηγητή. Είναι δυο φωνές διαφορετικές. Η διαφοροποίηση αυτών των φωνών ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση αλλά έκρυβε και τη μεγαλύτερη δυσκολία.
Οι χαρακτήρες σας ζουν ακόμα μετά το κλείσιμο των σελίδων του βιβλίου; Τους σκέφτεστε; Πιστεύετε ότι συνεχίζουν να ζουν στη σκέψη των αναγνωστών σας;
Όταν έστειλα το κείμενό μου στον εκδοτικό οίκο, ένιωσα ότι η ιστορία έφυγε από τα χέρια και τη σκέψη μου. Σκεφτόμουν την επόμενη ιστορία. Ελπίζω αυτό να μην συμβεί με τους αναγνώστες και οι ήρωές μου να συνεχίσουν να ζουν στη σκέψη τους.
Ένας συγγραφέας σταματάει ποτέ να γράφει ή να δουλεύει στο μυαλό του την υπόθεση μιας επόμενης ιστορίας που έχει να εξιστορήσει;
Ένας άνθρωπος που γράφει βλέπει τα πράγματα μέσα από την ματιά της γραφής του. Μ αυτό τον τρόπο το μυαλό του δεν σταματά να γράφει, ακόμα κι αν αυτό δεν μεταφέρεται αμέσως σε χαρτί,
Σήμερα διαβάζουμε σε ψηφιακή μορφή βιβλία ενώ έχουμε καταφέρει ακόμα να διατηρούμε την έντυπη μορφή τους. Σε τι μορφή προτιμάτε εσείς να διαβάζετε τα βιβλία; Είστε υπέρ της εξέλιξης;
Αγαπώ τα δώρα της τεχνολογίας. Το βιβλίο όμως το προτιμώ στην έντυπη μορφή του. Η αίσθηση και η μυρωδιά του χαρτιού, η φθορά στο εξώφυλλο από τη χρήση, οι λεκέδες του, οι σημειώσεις, ακόμη και η άμμος των καλοκαιρινών διακοπών μετατρέπουν ένα βιβλίο σε « βιβλίο σου». Ακόμα και η εικόνα μιας βιβλιοθήκης προσδιορίζει το χώρο και τους ανθρώπους που κατοικούν μέσα σε αυτόν.
Τι θα ήταν το χτες, το σήμερα και το αύριο χωρίς βιβλία;
Τα βιβλία είναι η μνήμη μας, η ιστορία μας, η πορεία μας. Είναι η σκέψη και το βλέμμα ανθρώπων που τους χωρίζει ο χρόνος και η απόσταση αλλά τους ενώνει η αγάπη για τη γραφή.
Μπορεί ένας συγγραφέας να αφυπνίσει το αναγνωστικό κοινό, να το κάνει να κινητοποιηθεί και εν τέλει να διαμορφώσει συμπεριφορές;
Δεν ξέρω αν σήμερα που η πληροφορία έχει αλλάξει ταχύτητα αν ένα βιβλίο και ένας συγγραφέας μπορεί να αφυπνίσει ή να διαμορφώσει. Μπορεί όμως να αλλάξει την οπτική και το βλέμμα του αναγνώστη, να τον βγάλει από το σώμα του και, έστω και για λίγο, να τον βάλει στο σώμα κάποιου άλλου. Σήμερα ακόμα και αυτό είναι σημαντικό.
Μπορείτε να σκεφτείτε τον εαυτό σας σε ένα παράλληλο σύμπαν όπου δεν ασχολείται καθόλου με τη συγγραφική διαδικασία;
Νομίζω ότι μπορώ. Απλά πρέπει να θυμηθώ τη ζωή μου μερικά χρόνια πίσω, πριν η γραφή μπει για τα καλά στη ζωή και στην καθημερινότητά μου.
Ευχαριστούμε για την παραχώρηση της συνέντευξης και ευχόμαστε πάντα καλοτάξιδες δημιουργίες.
-συνέντευξη
Λυδία Ψαραδέλλη
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Τρεις άντρες και οι δύο γυναίκες θα διασταυρωθούν στις υγρές και σκοτεινές διαδρομές μιας σπηλιάς και θα αναμετρηθούν με τις αντοχές τους, τις ενοχές τους και τις απώλειές τους.
Μια κατολίσθηση θα τους εγκλωβίσει στο σκοτάδι και στο φόβο του θανάτου. Όταν θα ξαναβγούν στο φως θα είναι διαφορετικά όμοιοι.
Ένα βιβλίο, όπου η αγωνία της πλοκής μετατοπίζεται στην αγωνία της ύπαρξης. Με γυμνή, ψυχρή και, κατά τόπους, ασθματική γλώσσα, χτίζεται αφενός η εξέλιξη των χαρακτήρων και αφετέρου αντανακλάται το δαιδαλώδες σπήλαιο στον υπαρξιακό λαβύρινθο των πρωταγωνιστών.
Ο συγγραφέας
Ο Νίκος Ιατρού γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1968. Ζει στην Αθήνα και εργάζεται στην εκπαίδευση ως καθηγητής Φυσικής Αγωγής και διευθυντής στο γυμνάσιο των Εκπαιδευτηρίων Γείτονα. Διακρίθηκε στους πανελλήνιους διαγωνισμούς «Hotel Καβάφης – Ένοικοι Γραφής» και στο διαγωνισμό της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών. Διηγήματά του έχουν δημοσιευθεί στο λογοτεχνικό περιοδικό «Books’ Journal» κι έχουν συμπεριληφθεί στο συλλογικό τόμο «Υπό το φως του Κ. Π. Καβάφη» (εκδόσεις Πατάκη, 2016). Η νουβέλα «Σκόνη στο πρόσωπο» (εκδόσεις Ιωλκός, 2017) είναι το πρώτο του βιβλίο.
Διαβάστε επίσης: Παρουσίαση βιβλίου: «Σκόνη στο πρόσωπο»
